Rodowicz Maryla, właściwie Maria Antonina Rodowicz, *8 XII 1945 Zielona Góra, polska wokalistka, gitarzystka, kompozytorka. Ukończyła Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie. Wszechstronnie utalentowana (balet, muzyka, plastyka, sport), absolwentka szkoły muzycznej I stopnia we Włocławku (skrzypce). W 1960 zadebiutowała podczas przeglądu piosenkarzy amatorów w Toruniu, w 1962 zakwalifikowała się do finału I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. W 1965 związała się z zespołem Szejtany, a następnie z kabaretem Gag J.A. Marka i A. Kreczmara, działającymi przy klubie akademickim Akademii Wychowania Fizycznego Relax. W 1967 zdobyła I nagrodę podczas Giełdy Piosenki Studenckiej w Częstochowie oraz Festiwalu Piosenkarzy i Piosenki Studenckiej w Krakowie; w tym samym roku dokonała debiutanckich nagrań radiowych, rozpoczęła także długoletnią współpracę z Radiowym Studiem Piosenki. W 1969 wylansowała swój pierwszy przebój Mówiły mu.
Rodowicz obdarzona jest mocnym, dźwięcznym głosem, dużą muzykalnością i ogromnym temperamentem; ze swoich występów tworzy sceniczne show. Umiejętnie dobiera repertuar, korzysta z nowych trendów muzycznych, zachowując własny, rozpoznawalny styl. Początkowo wykonywała folk-rockowe ballady (Blowin’ in the Wind, Żyj mój świecie) z wyeksponowanymi partiami gitarowymi. Z chwilą nawiązania współpracy z J. Mikułą oraz parą kompozytorsko-autorską K. Gaertner-A. Osiecka w jej repertuarze pojawiły się dynamiczne, często żartobliwe piosenki charakterystyczne (Diabeł i raj, Damą być, Małgośka, Sing-Sing); liryczne, refleksyjne utwory tworzyli dla niej m.in. S. Krajewski (Ludzkie gadanie, Niech żyje bal, Remedium Święty spokój), A. Sikorowski (Polska Madonna, To już było), J.K. Pawluśkiewicz (Pejzaż horyzontalny) i R. Janson (Łatwopalni). Rodowicz wykonuje zarówno rodzime piosenki biesiadne (Kolorowe jarmarki, Powiadają żem jest ładna, Hej sokoły), jak i utwory latynoskie (Czadu Maryla!!!, Malaguena); nagrywała z rockowym zespołem Kombi (Przytul mnie), próbowała pastiszu muzyki nowofalowej (Dentysta-sadysta). Wśród muzyków i wokalistów towarzyszących było wiele znanych postaci polskiej estrady, m.in. D. Błażejczyk, Gang Marcela, Gayga, Z. Hołdys, A. Kleszczewski, M. Steczkowska, J. Wąsowski, J. Ptaszyn Wróblewski i A. Zaucha.
Do lat 90. Rodowicz była najbardziej znaną za granicą polską piosenkarką, koncertowała m.in. w Czechosłowacji, NRD, RFN, Bułgarii, na Węgrzech, Kubie, w ZSRR, Turcji, Szwajcarii, we Francji, Włoszech, w Wielkiej Brytanii, Izraelu, Chinach, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii. W Czechosłowacji, NRD i ZSRR nagrała płyty długogrające. Rodowicz wystąpiła w filmach: Kulig (reż. S. Kokesz, 1968), Hak (reż. A. Minkiewicz, P. Karpiński, 1977), Pan Kleks w kosmosie (reż. K. Gradowski, 1988), programach i filmach telewizyjnych: Sentymenty (reż. T. Bitner, A. Minkiewicz, S. Wohl, 1976), Dziewczynka z zapałkami (reż. A. Minkiewicz, 1978), Bezsenna blondynka (reż. A. Minkiewicz, 1983), Namiot Jedynki (reż. K. Jasiński, 1998), Rodzina zastępcza (reż. W. Nowak i in., 1999) oraz widowiskach muzycznych: Zagrajcie nam dzisiaj wszystkie srebrne dzwony (reż. K. Jasiński, 1975), Szalona lokomotywa (reż. K. Jasiński, 1977–80). W 2001 zadebiutowała jako autorka cyklu rewiowych programów telewizyjnych Tour de Maryla. Rodowicz jest m.in. laureatką Grand Prix festiwalu piosenki w Sopocie (1973, 1992) oraz festiwalu polskiej piosenki w Opolu (2003) i nagrody publiczności na Festiwalu Interwizji w Sopocie (1977). Podczas festiwali w Opolu wielokrotnie nagradzano piosenki w jej wykonaniu, m.in.: Mówiły mu (wyróżnienie w 1969), Jadą wozy kolorowe (I nagroda w 1970), Z tobą w górach (nagroda Przewodniczącego WRN w 1971), Diabeł i raj (wyróżnienie w 1973), Leżę pod gruszą (III nagroda w 1980). W 1976 otrzymała Złoty Medal Estrady, a w 1997 nagrodę programu III PR im. M. Święcickiego i Super Wiktora; Ważniejsze zagraniczne wyróżnienia to: I nagroda za Daleko do ciebie na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Sofii (1968), 1. miejsce na festiwalu w Gmunden (1972) za Z tobą w górach, Grand Prix du Disque na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Rozrywkowej „Bratysławska Lira” (1973), II nagroda na IV Tulsa International Mayfest (1980) oraz wyróżnienie za Long Live the Ball podczas The World Song Festival in America (1984). Rodowicz wydała m.in. albumy: Żyj mój świecie (1970), Wyznanie (1971), Rok (1974), Sing-Sing (1976), Wsiąść do pociągu (1978), Cyrk nocą (1979), Gejsza nocy (1985), Polska Madonna (1987), Full (1991), Absolutnie nic (1992), Marysia biesiadna (1994), Złota Maryla (1995), Antologia (1996), Tribute to Agnieszka Osiecka (1997), Karnawał 2000 (1999) i Życie ładna rzecz (2002).
Literatura: Maryla Rodowicz Niech żyje bal, Warszawa 1992, Maryla Rodowicz, Jarosław Szybrycht Wariatka tańczy, Warszawa 2013, Maria Szabłowska Maryla. Życie Marii Antoniny, Warszawa 2014, Maryla Rodowicz, Maria Szabłowska Maryla. Królowa jest tylko jedna, Warszawa 2015.
