Nikodemowicz Andrzej, *2 I 1925 Lwów, †28 I 2017 Lublin, polski kompozytor, pianista i pedagog. W latach 1939–40 był organistą w kościele SS. Karmelitanek Bosych, a w latach 1947–50 w kościele św. Marii Magdaleny we Lwowie. W latach 1942–46 studiował chemię m.in. na Politechnice we Lwowie. W 1950 ukończył kompozycję u A. Sołtysa, a w 1954 grę na fortepianie u T. Majerskiego w konserwatorium we Lwowie; tamże w latach 1951–73 był wykładowcą (kompozycja, teoria muzyki i fortepian), w 1967 docentem. Współpracował stale jako kompozytor i pianista z Polskim Teatrem Ludowym we Lwowie i reżyserem Z. Chrzanowskim. Prześladowany i zwolniony w 1973 z uczelni za przekonania religijne, do 1980 utrzymywał się z lekcji prywatnych; w połowie lat 70. skasowano w radiu we Lwowie wszystkie jego nagrania. W 1980 zamieszkał w Lublinie, wykładał na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej i KUL, od 1995 był profesorem zwyczajnym, od 1989 prezesem lubelskiego Oddziału ZKP, także prezesem honorowym Fundacji „Muzyka Kresów”. W latach 1982–92 dyrygent chóru w lubelskim Wyższym Seminarium Duchownym. W 1961 otrzymał III nagrodę na Wszechzwiązkowym Konkursie Kompozytorskim w Moskwie, w 1981 nagrodę im. św. Brata Alberta za całokształt twórczości, w 1999 nagrodę Prezydenta miasta Lublina, w 2000 nagrodę ZKP oraz nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2002 otrzymał Nagrodę Artystyczną Miasta Lublina, w 2003 Dyplom i medal Ojca Św. Jana Pawła II „Pro Ecclesia et Pontifice”. W 2004 przyznano mu tytuł profesora honoris causa Akademii Muzycznej we Lwowie, w 2005 Order Kapituły ukraińskiego czasopisma „I” „Za intelektualną odwagę” (Lwów), a w 2008 Nagrodę Angelus (Lublin). W 2009 został Honorowym Obywatelem Miasta Lublina. W 2012 odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2015 został Honorowym Członkiem ZKP. Jako pianista występował z własnymi utworami i w repertuarze klasycznym, jednak karierę uniemożliwiła mu choroba ręki. Zajmował się też korzenioplastyką sakralną.
Nikodemowicz był jednym z czołowych polskich twórców muzyki sakralnej. Istotę jego muzyki stanowi kontemplacyjność natury religijnej, intensywna emocjonalność, znaczna gęstość i różnorodność tkanki dźwiękowej, ewolucyjność narracji, inspiracja tradycją muzyki różnych epok, zdominowanie języka przez współczesne techniki kompozytorskie. Po wczesnych utworach o cechach neoromantycznych (wpływy K. Szymanowskiego i A. Skriabina) nastąpił u Nikodemowicza (od 6 małych etiud 1958) okres zainteresowań nowymi kierunkami w muzyce, m.in. dodekafonią i sonoryzmem. Równocześnie powstawały kompozycje (zwłaszcza kantaty religijne), w których Nikodemowicz poszukiwał własnych środków wypowiedzi artystycznej, m.in. w zakresie harmoniki i melodyki. Po 1980 skoncentrował się na muzyce kantatowej, stopniowo upraszczając język muzyczny. Znaczna część dorobku Nikodemowicza to utwory religijne (blisko 40 kantat) na różnorodne składy wokalne (głosy solo, chóry), wokalno-instrumentalne, niekiedy instrumentalne. Stanowią one rodzaj nieliturgicznej muzyki koncertowej. Kompozytor wykorzystywał w całości lub fragmentarycznie teksty średniowiecznych hymnów polskich i łacińskich różnych autorów (Philippus de Grevia, Hermanus Contractus, Bernardus Claravallensis, Petrus Damiani, Hilarius lub anonimowe w poetyckim tłumaczeniu J. Gamskiej-Łempickiej), polską sakralną poezję ludową, psalmy w różnych tłumaczeniach, in. teksty religijne (m.in. Litania loretańska, Gorzkie żale, Magnificat, Requiem) oraz teksty B. Obertyńskiej i M. Skwarnickiego. Nikodemowicz nawiązywał do średniowiecznych form muzyki religijnej, stosował polifonię w powiązaniu ze swobodną 12-dźwiękowością, operował formą monumentalną (Laudate Dominum), średnich (Słysz, Boże, wołanie moje) lub małych rozmiarów (Płacz u Grobu Chrystusa Pana). W opinii ks. Prof. Ireneusza Pawlaka religijna twórczość Nikodemowicza skłania do nazwania go „compositor dolorosus”. Wśród pozycji orkiestrowych na pierwszy plan wysuwa się monumentalna Symfonia, Koncert skrzypcowy i jego wersja na fortepian. W filozoficznej bajce-pantomimie Szklana góra Nikodemowicz stworzył syntezę słowa, muzyki, pantomimy i scenografii. Twórczość kameralna, której rozkwit nastąpił w poł. lat 60., świadczy o poszukiwaniu nowych brzmień (preparacja instrumentów, użycie butelek strojonych wodą); cechują ją efekty kolorystyczne (Sonorità quasi una sonata), bogactwo melodyczno-rytmiczne i różnorodność pomysłów muzycznych (5 dialogów), wyrafinowanie ekspresyjne i fakturalne (3 kołysanki), sonorystyczna narracja o szerokim oddechu (Koncert kameralny), żartobliwość (Concertino na tematy Sonatiny C-dur M. Clementiego). Utwory fortepianowe odznaczają się zróżnicowaniem faktury (3 etiudy) i typów narracji (66 Ekspresji), swoistą aurą brzmienia (Sonorità w trzech zwrotkach), kontemplacyjnością (4 medytacje). W muzyce organowej z lat 90. często występują wirtuozowskie lub medytacyjne wariacje na tematy religijne (np. Ave maris Stella). Nikodemowicz jest autorem prac teoretycznych (pozostających w rękopisach) na temat roli muzyki instrumentalnej w liturgii Kościoła katolickiego, algorytmu formy muzycznej jako impulsu artystycznego, inspiracji w twórczości kompozytora, modulacji diatonicznej i tercjowo-sekstowej metody temperacji fortepianu.
Literatura: B. Pociej Andrzej Nikodemowicz oraz Kompozytor współczesny a temat religijny – o twórczości Andrzeja Nikodemowicza, „Tygodnik Powszechny” 1971 nr 9 [oraz] 1982 nr 31; W. Darkiewicz „Nie szedłem na żadne kompromisy artystyczne”, „Za i Przeciw” 1982 nr 19; J. Kłoczowski Krótkie spotkanie z Andrzejem Nikodemowiczem, „Tygodnik Powszechny”1983 nr 45; B. Pociej Psalmy Andrzeja Nikodemowicza, „Ruch Muzyczny” 1985 nr 19; S. Pawłyszyn Lwowski kompozytor Andrzej Nikodemowicz, „Gazeta Lwowska” 1992 nr 14; S. Pawłyszyn Powernenniamajstra, „Nedila” 1993 nr 2 (Lwów); L. Mazepa Twórczość kantatowo-oratoryjna lwowskich kompozytorów polskich i austriackich, «Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu» nr 64, red. E. Sąsiadek i in., Wrocław 1995; B. Paśnikowska Andrzeja Nikodemowicza rozmowy z Panem Bogiem, „Na Przykład” nr 51/52,1997 (Lublin); M. Dmowska O drodze do Polski i „Polskiej pasji”, „Ruch Muzyczny” nr 9/2001; J.J. Bojarski Andrzej Nikodemowicz – profesor znany i nieznany [w:] „Niecodziennik Biblioteczny”, Lublin 2002; A. Nikodemowicz Moje lwowskie lata, UMCS, Lublin 2004; J. Mechanisz Poczet kompozytorów polskich, Lublin 2004; M. Dubaj Nikodemowicz Andrzej [w:] Słownik Kompozytorów Polskich 1918–2000, pod red. M. Podhajskiego, Gdańsk, Warszawa 2005; J. Kosińska Mówi Andrzej Nikodemowicz, „Ruch Muzyczny” nr 7/2006; M. Dubaj Profesor A. Nikodemowicz [w:] Artyści UMCS 2007, 10 lat Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie, Lublin 2007; J.J. Bojarski Papież i lwowski profesor, „Niecodziennik Biblioteczny”, Lublin 2007; A. Schulz-Brzyska Klasyczny romantyk współczesności. Wczesna twórczość Andrzeja Nikodemowicza w kontekście jego biografii i źródeł inspiracji, Lublin 2009; M. Dudek Kompozytorzy Lublina i Lubelszczyzny 1918–2010, Lublin 2010; J.J. Bojarski Profesor Andrzej Nikodemowicz dziesiątym Honorowym Obywatelem Miasta Lublina, „Niecodziennik Biblioteczny”, Lublin 2010; E. Nidecka Muzyka sakralna w twórczości Andrzeja Nikodemowicza, Rzeszów 2010; E. Nidecka Wykorzystanie hymnów średniowiecznych w twórczości sakralnej Andrzeja Nikodemowicza na przykładzie utworu „De Christo moriente”, „Moderato” Nr 1/2010; M. Dudek Andrzej Nikodemowicz: odczuwanie wyrazu prawdy [w:] I Międzynarodowy Festiwal – Andrzej Nikodemowicz – czas i dźwięk, Lublin 2012, 2013; P. Wijatkowski Spotkania z Andrzejem Nikodemowiczem – Impresje [w:] I Międzynarodowy Festiwal – Andrzej Nikodemowicz – czas i dźwięk, Lublin 2012; M. Dubaj I Międzynarodowy Festiwal Andrzej Nikodemowicz – czas i dźwięk. Z notatnika melomana [w:] „Akcent” nr 4/2012; M. Dubaj Nikodemowicz Andrzej [w:] Polish Music. Polish Composers 1918–2010 pod red. M. Podhajskiego, Gdańsk, Lublin 2013; E. Nidecka Inspiracje artystyczne w dziełach litanijnych Andrzeja Nikodemowicza [w]: „Horizonty umenia”, red. M. Ol’ha, Banska Bystrica 2013; J. Krenz Ogólna charakterystyka twórczości Andrzeja Nikodemowicza, prace dedykowane Profesorowi Andrzejowi Nikodemowiczowi z okazji jego dziewięćdziesiątych urodzin. Relacja mistrz–uczeń. Rozważania z perspektywy psychologii muzyki, red. G.E. Kwiatkowska, J. Posłuszna, Auremus, Kraków 2014; J. Posłuszna Twórca spełniony. Rozmowa z Profesorem Andrzejem, prace dedykowane Profesorowi Andrzejowi Nikodemowiczowi z okazji jego dziewięćdziesiątych urodzin. Relacja mistrz –uczeń. Rozważania z perspektywy psychologii muzyki, red. G.E. Kwiatkowska, J. Posłuszna, Auremus, Kraków 2014; I.A. Siedlaczek Rozmowa Andrzejkowa z profesorem Nikodemowiczem, „Niecodziennik Biblioteczny”, Lublin 2015; Jerzy Stankiewicz Laudacja dla profesora Andrzeja Nikodemowicza wygłoszona na uroczystości nadania godności Członka Honorowego na Jubileuszowym Walnym Zjeździe 70-lecia Związku Kompozytorów Polskich w Warszawie, Warszawa 2015; E. Nidecka Sonorystyczno-ekspresywne walory twórczości Andrzeja Nikodemowicza, [w:] „Janáčkiana 2014”, red. K. Steinmetz, D. Kozel, Ostrawa 2015; E. Nidecka Forma antyfony w twórczości Andrzeja Nikodemowicza, „Animato”, Rzeszów 2015; E. Nidecka Detská tematika vo vokálnej tvorbe Andrzeja [w:] „Horizonty umenia 3”, red. M. Ol’ha, Banska Bystrica 2015; M. Drewnowski Rozmowa z prof. Andrzejem Nikodemowiczem – kompozytorem, absolwentem Lwowskiego Konserwatorium w klasie fortepianu Tadeusza Majerskiego [w:] IV Międzynarodowy Festiwal – Andrzej Nikodemowicz – czas i dźwięk, Lublin 2015; E.M. Dudek Nurt awangardowy w twórczości Andrzeja Nikodemowicza na przykładzie Sonorita quasi una sonata per violono, violoncello e piano forte, „Roczniki Teologiczne” 63, Lublin 2016; T. Księska-Falger Nikodemowicz 2016, „Akcent” Nr 4/2016; M. Dubaj Wspomnienie o prof. Andrzeju Nikodemowiczu (1925–2017) [w:] „Wiadomości Uniwersyteckie UMCS” nr 2/231 2017; K. Szymański Pamięci Andrzeja Nikodemowicza, „Kurier Galicyjski” nr 3 (271), Lwów 2017; J. Paluch Cracovia Leopolis – Rozmowa z Andrzejem Nikodemowiczem [dostęp: 2017.07.04]; A. Rynio Wychowawczy wymiar biografii kompozytora i pianisty, profesora Andrzeja Nikodemowicza, „Biografistyka Pedagogiczna” Rok 2 (2017); E. Nidecka I Koncert fortepianowy Andrzeja Nikodemowicza – ukryte pragnienie wolności, red. M. Pilch, „Notes Muzyczny” 2018 nr 1 (9); 6 X 2018 zakończył się koncertem w Filharmonii Lubelskiej Festiwal Andrzeja Nikodemowicza, biuletyn internetowy miasta Lublin, 23.10.2018; Czas i dźwięk. Spotkania z Andrzejem Nikodemowiczem praca zbiorowa pod red. T. Księskiej-Falger, GAUDIUM, Lublin 2018; E. Nidecka IV Koncert fortepianowy Andrzeja Nikodemowicza – wyrafinowany świat dźwięków, „Muzyka. Historia, teoria, edukacja” nr 9/2019, red. M. Winnicka, Bydgoszcz 2019; E. Nidecka V Koncert fortepianowy Andrzeja Nikodemowicza – artystyczne continuum, [w:] „Janáčkiana”, Ostrawa 2019; E. Nidecka Piano Concerto No. 6 by Andrzej Nikodemowicz – a Symptomatic Stylistic Transformation with Regard to Late Style?, „Bulletin of Kyiv National University of Culture and Arts”, Series in Musical Art, Kijów 2019; E. Nidecka Andrzej Nikodemowicz – twórczość i głębia wiary, [w:] „Muzyka w kontekście pedagogicznym, społecznym i kulturowym. Studia i szkice”, t. 2., „Muzyka jako przedmiot recepcji, refleksji pedagogicznej i badań interdyscyplinarnych”, red. E. Nidecka, J. Wąsacz-Krztoń, Rzeszów 2020; T. Księska-Falger Henryk Wieniawski i Andrzej Nikodemowicz – utwory na skrzypce i fortepian, DUX 1895, Warszawa 2022; T. Księska-Falger Andrzej Nikodemowicz (1925–2017) Sonaty fortepianowe, DUX 1896, Warszawa 2022.
Instrumentalne:
Romance na skrzypce i fortepian, 1947
Kołysanka na skrzypce i fortepian, 1949
Sonata na skrzypce i fortepian, 1949
Nokturn na skrzypce i fortepian, 1951
II Sonata na fortepian, 1952
3 poèmes na skrzypce i fortepian, 1956
Symfonia koncertująca na skrzypce i orkiestrę, 1957
6 małych etiud na fortepian, 1958
III Sonata na fortepian, 1958
Wariacje C-dur na fortepian, 1958
20 ekspresji na fortepian i orkiestrę; także wersja na 2 fortepiany, obie 1960
Ekspresje, 66 miniatur na fortepian, 1960
3 etiudy na fortepian, 1964, wyd. Kraków 1978
3 kołysanki na obój i fortepian, 1964, wyd. Kraków 1973, 3. wyd. 1993
3 nokturny na trąbkę i fortepian, 1964, wyd. Kraków 1969, 2. wyd. 1973
5 dialogów na flet i fagot, 1964, wyd. Kraków 1977
Impresja na fortepian, 1965
Improwizacja na 2 skrzypiec i fortepian, 1965, wyd. Kijów 1971, Kraków 1973
Composizione sonoristica: 1. Sonorità na skrzypce, 1966, wyd. Kraków 1971; 2. Sonorità na fortepian, 1966, wyd. Kraków 1974; 3. Sonorità na wiolonczelę, 1971, wyk. Warszawska Jesień 1977, wyd. Kraków 1978; 4. Sonorità quasi una sonata na trio fortepianowe, 1971, wyd. Kraków 1981
Concertino na tematy Sonatiny C-dur M. Clementiego na fortepian i 8 instrumentów dętych, 1967; 2.wersja na 2 ksylofony i 8 instrumentów dętych, 1993
Musica concertante per tre na flet, altówkę i fortepian, 1967
Koncert kameralny na skrzypce i zespół kameralny, 1968, wyd. Kraków 1974
Sonorità w trzech zwrotkach na fortepian, 1972
Koncert skrzypcowy, 1973; 2. wersja jako Koncert fortepianowy, 1994
Suita na flet, obój, klarnet i fagot, 1973
Symfonia, 1975
Capriccio na skrzypce, 1976, wyd. Kraków 1985
Etiuda-toccata na fortepian, 1984
4 medytacje na fortepian, 1986
Mała suita na orkiestrę, 1986
5 kołysanek na skrzypce i fortepian, 1991
Wariacje na temat „Ave maris Stella” na organy, 1991
2 toccaty na organy, 1992
Wariacje na temat „Chrystus zmartwychwstał jest” na organy, 1996
Wariacje na temat „Chwała Tobie Gospodzinie” na organy, 1996
6 medytacji na trąbkę i organy; także wersje na organy, na fortepian, na flet i orkiestrę smyczkową (7 utworów), wszystkie 1997
4 kołysanki na fortepian, 1999
II Koncert fortepianowy, 2002
III Koncert fortepianowy (nafortepian i orkiestrę smyczkową), 2002, wyd. Discentis/Muster (Szwajcaria) 2002
Concerto meditazione per violoncello ed orchestra, 2003
IV Koncert fortepianowy, 2003
V Koncert fortepianowy, 2004
II Koncert wiolonczelowy, 2005
Per tromba ed archi, 2005/2006
VI Koncert fortepianowy, 2007
VII Koncert fortepianowy, 2007
Mały koncert na waltornię i orkiestrę smyczkową, 2007
Koncert in C na 2 fortepiany: 1. Allegro moderato, 2009; 2. Wariacje, 1958/2006
3 Kołysanki na fortepian, 2009
Impresja 1. na wiolonczelę i fortepian, 2010; Impresja 2. na wiolonczelę i orkiestrę, 2012
Capriccio na wiolonczelę solo, 2011
Wariacje na wiolonczelę solo na temat Haendla Samson nr 22 (Vertrau, o Samson, meinen Wort – Zaufaj, Samsonie, mojemu słowu), 2012
Wariacje na organy na temat pieśni maryjnej O Matko miłościwa (XVI w.), 2012
Wokalne:
Rorate, caeli, desuper na 2 chóry, 1961
De Christomoriente na sopran, baryton i chór, 1963
Litania Loretańska I na chór 20 tenorów, 1968
Rozmowa duszy z Matką Bolesną I na mezzosopran i chór chłopięcy, 1976, wyd. Kraków 1983
Rozmowa duszy z Matką Bolesną II na mezzosopran, chór żeński i chór chłopięcy, 1976
Litania Loretańska II na sopran, 1984; 2.wersja z organami, 1985; 3. wersja pt. Canzona na sopran i kameralną orkiestrę dętą, 1992; 4. wersja pt. Canzona na flet i kameralną orkiestrę dętą, 1992
Exultemus Domino na chór, 1985
O jak bolejesz Matko na chór, 1985, wyd. Kraków 1988
Zaśnięcie na chór, 1985, wyd. Kraków 1988
Grudki kadzidła I, 9 miniatur na zespół niskich głosów męskich i zespół głosów żeńskich, 1989
Grudki kadzidła II, 6 miniatur na sopran i alt, 1989
Psałterz Dawidów, 35 psalmów na chór męski, 1989
Dyptyk, 2 małe utwory na chór, 2000
Dyptyk 1. Przyjdź do nas, Panie, bo ciemność zapada / Hymn z Modlitwy na zakończenie dnia na chór, 2000; 2. Błogosław, duszo moja, Pana (Ps. 103, tłum. M. Skwarnicki) na chór, 2000
„Tryptyk” ku czci Błogosławionego Jana Pawła II 3 Psalmy w tłum. J. Kochanowskiego: 1. Psalm 105 na chór męski, baryton solo; 2. Psalm 136 na chór; 3. Psalm 106 na chór, baryton solo, 2011
Psalm 18 (tłum. J. Kochanowski) na chór męski i baryton solo, 2011
Jubilate Deo (Ps. 66) na chór, 2011
Dyptyk pasyjny I. Przypatrz się, duszo (Gorzkie Żale – Hymn II/1): 1. chór, 2011; 2. chór męski, 2012; Dyptyk Pasyjny II. Niech Ci, mój Jezu, cześć będzie w wieczności (transkrypcja cz. VI z Płaczu u Grobu Chrystusa Pana): 1. chór męski, 2012; 2. chór, 2012
Ad Spiritum Sanctum – Hymn do Ducha Świętego na chór (sł. Anonim X w., tłum. J. Gamska-Łempicka) – na 90. urodziny brata Aleksandra, 2013
Tryptyk IV 3 Psalmy 34, 32, 31 (fragm. tekstów w tłum. R. Brandstaettera) na 3 – głosowy chór (a, t, b), 2016.
Wokalno-instrumentalne:
3 pieśni na głos i fortepian, 1947, nr 3 pt. Fontanna także na sopran i orkiestrę, 1992
2 pieśni na głos i fortepian, sł. ludowe, L. Staff, 1951
3 pieśni na głos i fortepian, sł. T. Miciński, Or-Ot, M. Konopnicka, 1951
Requiem na sopran, chór i organy, 1952/98
3 pieśni na głos i fortepian, sł. J. Ejsmond, L. Staff, 1956
5 wokaliz na głos i fortepian, 1957
De Nativitate na sopran, chór męski i orkiestrę, 1958
Dialogus Virginis cum Cruce I na sopran, chór męski i orkiestrę, 1959
Planctus Christi morientis na baryton, chór męski i orkiestrę,1960
In Paschale Domini na chór i orkiestrę, 1963/87
Musica concertante na sopran (wokaliza) i orkiestrę; 2. wersja na obój, 2 fortepiany i perkusję, obie 1963
Płacz u Grobu Chrystusa Pana na baryton i orkiestrę, 1965; 2. wersja z orkiestrą smyczkową, 1981, wyd. Kraków 1985
Ad Christum na chór, fortepian i orkiestrę smyczkową, 1966
Trzy bajki o nocy i księżycu na głos i fortepian, sł. J. Porazińska, 1966
Rhythmus de Virgine na sopran, fortepian, harfę, talerze i orkiestrę smyczkową, 1967
Dialogus Virginis cum Cruce II na mezzosopran, baryton, 2 flety, klarnet, wiolonczelę i fortepian, 1971
Lamentacja na sopran, 2 klarnety, fagot i wiolonczelę, 1971; 2. wersja na sopran, flet, wiolonczelę i 2 fortepiany, 1978, obie Kraków 1985; 3. wersja na sopran i organy, 1990
8 polskich pieśni ludowych na sopran, chór i zespół instrumentalny, 1972; 2. wersja, 4 pieśni na sopran i chór żeński, 1986; 3. wersja, 4 pieśni na mezzosopran i fortepian, 1988; 4. wersja pt. Suita polska, 6 pieśni na organy, 1995, wyd. Lublin 2020
2 Rubajaty Omara Chajjamana głos i fortepian; także wersja na baryton i orkiestrę, obie 1976
Magnificat na chór żeński i orkiestrę, 1977/87
Ofiara wieczorna na chór i orkiestrę smyczkową, 1980; 2. wersja z organami, 1984
Salve Regina na chór chłopięcy i organy, 1981
Słysz, Boże, wołanie moje na altówkę i orkiestrę, 1981, wyk. Warszawska Jesień 1987, wyd. Kraków 1995
Antyfona do Najświętszej Maryi Panny na chór i orkiestrę smyczkową, dedykowana Janowi Pawłowi II, 1982; 2. wersja z organami, 1985
Ave maris Stella na chór i orkiestrę smyczkowa, 1983
Sequentia Paschali (Sekwencja Wielkanocna) na chór i orkiestrę, 1984
Laudate Dominum na mezzosopran, baryton, chór i orkiestrę, 1987
Kołysanka na głos i fortepian, sł. ludowe, 1988; 2. wersja na skrzypce i fortepian, 1993
Zostawione piosenki na głos i fortepian, 5 pieśni, sł. J. Porazińska, 1988
Litania Loretańska III na sopran, chór męski i orkiestrę, 1990
Litania Loretańska IV na chór i orkiestrę smyczkową, 1990
Tryptyk na sopran i organy, 1990
Cantus humilis /Śpiew pokorny (Grudki kadzidła III) na sopran, alt, tenor i zespół kameralny; 2. wersja z chórem; 3. wersja na tenor i zespół kameralny, wszystkie 1991
4 pieśni na sopran, trąbkę i organy, sł. G. Herbert, 1992
In matutinum na sopran, baryton, chór i orkiestrę, 1993
Via Crucis, oratorium na sopran chłopięcy, sopran, tenor, chór i orkiestrę kameralną, 1996
Msza „Misterium Krzyża Świętego” na sopran, tenor, baryton, chór i orkiestrę, 1998
Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny na tenor lub sopran i małą orkiestrę, 1999
Hymnus pro peccatis na sopran, chór i organy, 1999
Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny; 2. wersja na tenor lub sopran, flet, obój i organy, 2000; 3. wersja na sopran lub tenor i orkiestrę smyczkową, 2001; 4. wersja na sopran i chór, 2006
Psalm pokutny: 1. wersja na alt, bas-baryton i orkiestrę kameralną, 2006; 2 wersja na alt, bas-baryton i organy, 2006
Te, Matrem Dei, Laudamus kantata na sopran solo, chór, 2 flety, 2 waltornie, skrzypce I, II, altówkę, wiolonczelę i kontrabas, 2007
Oratorium ku czci Matki Bożej Cudownej Przemiany (obraz w kościele pw. Świętej Trójcy w Rakowie) na sopran solo, baryton solo, chór, małą orkiestrę (Oratorio in honour of the Mother of God of the Marvellous Change), 2008
Do Najświętszej Marii Panny Łaskawej (obraz w Katedrze Lwowskiej) na chór i organy, 2010
2 Kołysanki na mezzosopran i fortepian: 1. Siwa chmurka (sł. tradycyjne), 2. Ach, śpijcie moje dzieci (sł. M. Bogdanowska), 2010
6 Pieśni na sopran i fortepian do sł. A. Jahołkowskiej: 1. Magia zasuszonej róży, 2. Miłości, za którą podążają wszyscy, 3. Z ufnością tworzyłam…, 4. A może odnajdziesz…, 5. W twoim spojrzeniu…, 6. Rozhulał się wiatr, 2010
Tryptyk (Grudki kadzidła IV), trzy pieśni na mezzosopran i organy, 2010
„Epitafium” pamięci Ofiar Tragedii Smoleńskiej na chór męski, baryton solo, orkiestrę smyczkową, 2011
Dla Emilki Rudnickiej: 1. Kołysanka z cyklu 4 polskie pieśni ludowe na flet i fortepian; 2. Tańce polskie z cyklu Zostawione piosenki na flet i fortepian, 2012
Epitafium cierpienia (sł. A. Jahołkowska z tomiku To jeszcze Twój czas) na baryton i fortepian, 2014
Sceniczne:
Szklana góra, pantomima dla narratora i zespołu instrumentalnego, sł. B. Ostrowska, 1969
Muzyka do sztuk teatralnych:
Wesele S. Wyspiańskiego, 1969
Mazepa J. Słowackiego, 1984
i in.
Elektroniczne:
Il canto solingo na sopran i taśmę,1979
Opracowania:
ok. 500 kolęd i pastorałek na różne chóry, wybór w zbiorze Dnia jednego o północy na chór mieszany a cappella, wyd. Kraków 1978, 4. wyd. 1995; Kolędy i pastorałki Lubelszczyzny na chór mieszany a capella, wyd. Lublin 2009
pieśni kościelne, wyd. Lublin 1990, 1991, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2011, 2018
nieszpory, wyd. Opole 1989
fanfary: Leżajsk, Radom – Katedra, Radom – kościół p/w Redemptoris Mater, 2005, 2007