Nawrocki Stanisław Hieronim, *30 IX 1894 Sulejów, †20 XII 1950 Warszawa, polski pianista i kompozytor. Po okresie nauki u ojca Władysława (1863–1915), śpiewaka i organisty, w 1908 wyjechał do Warszawy, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum i podjął pracę organisty pod opieką stryja, Juliana (1869–1944), organisty i dyrygenta chóralnego. W latach 1914–28 studiował w konserwatorium w Warszawie pod kierunkiem A. Gużewskiego, A. Michałowskiego i A. Sygietyńskiego (fortepian) oraz R. Statkowskiego i H. Melcera (kompozycja). Kształcił się także u Z. Drzewieckiego. W latach 1924–28 uczył gry na fortepianie oraz kontrapunktu w Instytucie Muzycznym A. Grudzińskiego w Warszawie. W 1927 przebywał na stypendium w Paryżu, a w latach 1928–31 kontynuował studia pianistyczne i kompozytorskie u I. Paderewskiego w Paryżu i Morges. Karierę pianistyczną rozpoczął już w 1910, prezentując w Warszawie swoje miniatury fortepianowe. W 1919 wykonał w Filharmonii Warszawskiej swoją Sonatę es-moll poświęconą pamięci rodaków poległych podczas I wojny światowej. Występował następnie we Lwowie, Lublinie, Wilnie, Rydze, a w latach 1928–31 we Francji, Szwajcarii, Holandii, Hiszpanii. W latach 1931–39 koncertował w kraju, m.in. w Filharmonii Warszawskiej, gdzie na koncercie kompozytorskim w 26 II 1933 wykonał Koncert d-moll, dedykowany I. Paderewskiemu. W latach 1926–39 współpracował z Polskim Radiem, występując z licznymi koncertami oraz tworząc muzykę do słuchowisk radiowych. Podczas II wojny światowej grał na koncertach konspiracyjnych i w kawiarniach w Warszawie; w czasie powstania warszawskiego spłonęły wszystkie rękopisy jego dzieł. Niektóre utwory Nawrocki zrekonstruował w latach 1945–50. Od 1945 prowadził działalność koncertową, głównie na Górnym Śląsku.
Kompozycje:
Wariacje b-moll na fortepian, 1916, 1948
Sonata es-moll na fortepian, 1918, 1947, wyk. Filharmonia Warszawska 1919
Koncert d-moll na fortepian i orkiestrę z towarzyszeniem fanfar, 1929, 1950, wyk. Filharmonia Warszawska 1933
Taniec hiszpański na fortepian, 1930, 1948; wersja na orkiestrę, 1950
Wariacje G-dur na fortepian, 1930, 1948
2 nokturny na skrzypce i fortepian, 1931, 1947
Hymn dziękczynny na sopran, recytatora, 2 chóry, orkiestrę i organy, sł. kompozytor, 1932 (zachowany wyciąg fortepianowy)
U Króla Gór, opera dziecięca, libr. J. Porazińska, 1936, wyst. Warszawa 1936 (zachowany wyciąg fortepianowy)
12 Mazurków na fortepian, 1944, 1949
14 Preludiów na fortepian, 1949
Karuzel na głos i orkiestrę, 1950
29 pieśni na głos i fortepian
zaginione:
2 symfonie
4 poematy symfoniczne
Prière na orkiestrę
4 koncerty fortepianowe
koncert skrzypcowy
koncert wiolonczelowy
Fantazja polska na fortepian i orkiestrę
kwartet smyczkowy
miniatury na wiolonczelę i fortepian
ok. 70 utworów fortepianowych
ok. 130 pieśni na głos i fortepian
9 pieśni na głos i orkiestrę
Kantata pokoju
3 oratoria
Święty Ogień, opera
muzyka do ponad 20 słuchowisk radiowych
Edycje:
4 pieśni do sł. X. Żytomirskiej, wyd. Warszawa 1933
Taniec hiszpański na fortepian, wyd. Warszawa 1952, 1994
Drobne utwory na fortepian (preludia i mazurki), wyd. Warszawa 1953
Mazurek a-moll, w: Mazurki kompozytorów polskich na fortepian, wyd. Warszawa 1995 (antologia ze zbiorów BN)