Marriner [mˊæryner] Sir Neville, *15 IV 1924 Lincoln, †2 X 2016 Londyn, angielski dyrygent i skrzypek. Studiował grę skrzypcową w Royal College of Music w Londynie, następnie kontynuował naukę u R. Benedettiego w konserwatorium w Paryżu. W 1947/48 wykładał grę skrzypcową w Eton College, w latach 1949–59 w Royal College of Music. Od 1949 był drugim skrzypkiem w Martin String Quartet i wraz z Th. Dartem stworzył Jacobean Ensemble, zespół wykonujący muzykę XVII i XVIII w.; w 1950 założył Virtuoso String Trio. Od 1952 był skrzypkiem Philharmonia Orchestra, w latach 1956–68 koncertmistrzem II skrzypiec London Symphony Orchestra. Poznał wówczas sztukę dyrygencką Toscaniniego, Furtwänglera, Cantellego i Karajana. Studiował dyrygenturę u P. Monteux w Hancock (Maine). W 1959 założył Academy of St Martin-in-the-Fields – kameralną orkiestrę smyczkową, którą zasilili czołowi instrumentaliści londyńskich orkiestr; początkowo Marriner prowadził zespół jako koncertmistrz, później (do 1978) jako dyrygent. W latach 1969–79 kierował Los Angeles Chamber Orchestra, w latach 1971–73 współpracował z Northern Sinfonia Orchestra w Newcastle, w latach 1979–86 piastował stanowisko dyrektora muzycznego i pierwszego dyrygenta Minnesota Orchestra, w latach 1983–89 był głównym dyrygentem Radiosinfonieorchester Stuttgart. Występował z wieloma znaczącymi orkiestrami angielskimi i amerykańskimi. W 1979 Marriner został komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego, w 1985 otrzymał tytuł szlachecki, a w 1995 Ordre des Arts et Lettres nadany przez ministerstwo kultury Francji.
Największym osiągnięciem Marrinera jest założenie Academy of St Martin-in-the-Fields – zespołu, który reprezentując najwyższy poziom kunsztu wykonawczego i interpretatorskiego, stał się wzorem dla innych orkiestr kameralnych. W latach 60. Marriner przyczynił się do wzbogacenia repertuaru koncertowego, wprowadzając utwory z okresu baroku wykonywane w obsadzie kameralnej, choć przy użyciu instrumentarium z XX w. Obecnie repertuar orkiestrowy Marrinera obejmuje muzykę od baroku po współczesność. Zarejestrował przeszło 1000 płyt, głównie dla firm: Philips, Decca i EMI; otrzymał liczne złote płyty, w tym 13 za nagranie ścieżki dźwiękowej do filmu Amadeusz w reż. M. Formana.
