Markiewiczówna Władysława, *5 II 1900 Bochnia, †17 V 1982 Katowice, polska pianistka i kompozytorka. Studiowała w konserwatorium w Krakowie u S. Eisenbergera (fortepian) i Z. Jachimeckiego (kompozycja), w latach 1922–27 w Berlinie u H. Leichtentritta (kompozycja) i B. Eisnera (fortepian). Po studiach koncertowała w Niemczech i Polsce. W 1929 objęła klasę fortepianu w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach, w latach 1945–70 była profesorem PWSM w Katowicach. Do uczniów Markiewiczówny należeli A. Jasiński i T. Żmudziński. W 1954 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Markiewiczówna komponowała utwory kameralne, fortepianowe, pieśni, była również autorką opracowań muzyki ludowej, jak i ilustracji do sztuk teatralnych, utrzymanych w stylu neoklasycznym. Szczególne miejsce w dorobku Markiewiczówny zajmuje twórczość dla dzieci, w tym wielokrotnie wznawiana szkoła na fortepian Do re mi fa sol.
pieśni na głos i fortepian do sł. K. Tetmajera, K. Iłłakowiczówny (Kołysanka op. 2, wyróżniona w 1926 w konkursie „Muzyki”), K. Wierzyńskiego i J. Iwaszkiewicza
Suita op. 9 na 2 fortepiany, 1936, wyd. Kraków 1975
Sonatina op. 13 na fortepian, 1943, wyd. Kraków 1956, 2. wyd. 1971
Toccata op. 14 na fagot i fortepian, 1946, wyd. Kraków 1957, 5. wyd. 1992
Do re mi fa sol na fortepian, wyd. Warszawa 1946, 11. wyd. Kraków 1994
Kolorowe obrazki na fortepian, 1947, wyd. Kraków 1958, z. 1 (5. wyd. 1993), z. 2 (3. wyd. 1993)
Sonatina na fagot i fortepian, 1952, wyd. Kraków 1971
Suita kameralna na sopran i 9 instrumentów, do sł. J. Brzechwy, 1957
Tema eon variazioni na fortepian, 1965, wyd. Kraków 1973
3 bagatele na fagot i fortepian, 1976, wyd. Kraków 1980
Mały zwierzyniec na fortepian, wyd. Kraków 1978
