Marek Ludwik, *1837 Tarnopol, †18 I 1893 Lwów, polski pianista, pedagog i kompozytor. Gry na fortepianie uczył go ojciec, Józef Marek, z pochodzenia Czech, właściciel szkoły muzycznej we Lwowie. Marek debiutował w III 1854 we Lwowie, tamże kontynuował studia pianistyczne, m.in. u J. Milana (ok. 1857) i K. Mikulego (od ok. 1858). Podjąwszy karierę wędrownego wirtuoza, koncertował na Węgrzech, w Rosji, Rumunii, gdzie również uczył gry na fortepianie na
dworach arystokracji, a przede wszystkim w Galicji. W 1870 założył we Lwowie szkołę muzyczną, która z czasem zyskała doskonałą renomę, w 1872 występował w Wiedniu; w tym okresie zetknął się z H. von Bülowem i F. Lisztem, u którego być może doskonalił się w sztuce pianistycznej i którego metody nauczania wprowadzał we Lwowie, co przywiodło do głośnego sporu Marka z pielęgnującym chopinowskie tradycje pedagogiczne K. Mikulim. Nawiązane podczas tournées kontakty starał się Marek wykorzystać, organizując we Lwowie koncerty wybitnych muzyków, m.in. H. von Bülowa, a w II 1877 H. Wieniawskiego, z którym wykonał wówczas Sonatę skrzypcową A-dur (tzw. „Kreutzerowską”) Beethovena. W tym czasie często występował jako akompaniator; w III 1874 koncertował wspólnie ze skrzypkiem E. Reményim w Krakowie, zarazem podjął działalność dyrygencką, prowadząc we Lwowie koncerty symfoniczne, urządzał również koncerty kameralne w swoim domu, gdzie prowadził jeden z najważniejszych salonów artystycznych Lwowa. W późniejszych latach poświęcił się głównie pracy pedagogicznej, do jego uczniów należał m.in. R. von Koczalski. Twórczość Marka znamy dziś zaledwie z kilku tytułów. Był autorem opery Bolesław Śmiały i Święty Stanisław (wyst. Lwów 1876, wyd. wyciąg fortepianowy Wiedeń 1870 Haslinger), Legendy op. 18 na orkiestrę oraz utworów fortepianowych: Chanson arabe, Gawot, Valse brillante. Napisał nadto Ćwiczenia fortepianowe z dodatkiem broszury o systemie gry fortepianowej (1892).
Literatura: S. Niewiadomski Ludwik Marek, „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” 1893 nr 448; Śp. Ludwik Marek (nekrolog), „Tygodnik Ilustrowany” 1893 nr 161.
