Mancini [manczˊini] Henry, *16 IV 1924 Cleveland (Ohio), †14 VI 1994 Los Angeles (Beverly Hills), amerykański aranżer, kompozytor, kierownik orkiestry i pianista. Jako dziecko grał na flecie, następnie uczył się u M. Adkinsa w Pittsburghu. W 1942 rozpoczął studia w Juilliard Graduate School w Nowym Jorku, przerwane służbą wojskową. Po zakończeniu II wojny światowej pracował jako pianista i aranżer u T. Beneke’a (ówczesnego lidera orkiestry G. Millera) i studiował prywatnie u E. Křeneka, M. Castelnuovo-Tedesco, A. Sendreya w Los Angeles. W latach 1952–58 współpracował z wytwórnią filmową Universal-International, tworząc lub aranżując muzykę do ponad 100 filmów, m.in. poświęconych twórcom jazzowym: The Glenn Miller Story (reż. A. Mann, 1953), The Benny Goodman Story (reż. A. Rosenberg, 1956) czy Touch of Evil (reż. O. Welles, 1958, muzyka o jazzowo afro-kubańskim brzmieniu). Mancini zdobył też uznanie jako kierownik orkiestry wykonującej muzykę popularną. W swoich kompozycjach stworzył nowy styl, stosując elementy jazzu, szczególnie brzmienia cool (muzyka do seriali telewizyjnych, m.in. w reżyserii B. Edwardsa Peter Gunn, 1958, czy filmowa seria The Pink Panther, 1964). Równocześnie komponował wiele piosenek, z których Moon River (do filmu Breakfast at Tiffany’s, reż. B. Edwards, 1961) i Days of Wine and Roses (reż. W. Manulis, 1962) otrzymały Academy Awards. W 1962 został wydany jego podręcznik do aranżacji Sounds and Scores. Studyjne opracowania Manciniego (np. album z 1983 The Thorn Birds nagrany z J.P. Rampalem) stały się bestselerami. Mancini wydał autobiografię Did They Mention the Music? (Chicago 1989).
