Klotz, Matthias

Klotz Matthias, *24 VI 1686 Mittenwald, †16 VIII 1743 Mittenwald, twórca rodzinnej tradycji lutniczej i najsłynniejszy jej przedstawiciel. W latach 1672–78 był uczniem G. Railicha w Padwie; być może miał także kontakty z warsztatem J. Stainera. W późniejszych latach przebywał we Włoszech w celach handlowych. Z jego skrzypiec, na których wzorowało się w Mittenwaldzie wielu budowniczych, zachowały się tylko nieliczne egzemplarze z lat 1714–27. Budował je zarówno według własnego modelu, o znacznie wypukłym sklepieniu płyty wierzchniej i mało wystających narożnikach, jak i kopiował instrumenty J. Stainera i Amatich (wklejając ich karteczki lutnicze). Wszystkie jego instrumenty, w tym także wiole, charakteryzuje duża precyzja w opracowaniu detali, dobry, kładziony na ciemnym podłożu lakier o żółtym zabarwieniu oraz — mimo doboru nie najlepszego drewna — pełne i donośne brzmienie. Cechy te, a także konsekwentne wzorowanie się na modelu Stainera, pozwalają w nim widzieć twórcę „szkoły mittenwaldzkiej”, mimo iż instrumenty Matthiasa Klotza nie dorównują wybitnym dziełom jego synów. Swą wielką sławę ugruntował prężną działalnością handlową i zasługami w zakresie organizacji budownictwa instrumentów muzycznych w Mittenwaldzie, gdzie w 1890 uhonorowano go wystawieniem pomnika.

Klotz [kloc], Kloz, Cloz, Glotz, rodzina niemieckich lutników działających od końca XVII w. w Mittenwaldzie (Bawaria). Przedstawiciele rodziny Klotz odegrali w XVIII w. zasadniczą rolę w rozwoju sztuki lutniczej tego ośrodka, z biegiem czasu tworząc ważne centrum budownictwa instrumentów muzycznych, opartego na formach produkcji zespołowej. Liczną i rozgałęzioną rodzinę Klotzów reprezentuje 8 generacji z co najmniej 36 przedstawicielami, spośród których wymieniono tu najważniejszych.

Literatura: W.L. von Lütgendorff Die Geigen- und Lautenmacher vom Mittelalter bis zur Gegenwart, Frankfurt n. Menem 1904, 6. wyd. 1922, przedr. Nendein 1968, wyd. faks. Tutzing 1975.