Jahnke Edwin, *22 III 1858 Środa Wielkopolska, †24 IX 1933 Poznań, polski skrzypek i pedagog. Studia muzyczne odbył w Königliche Hochschule für Musik w Berlinie pod kierunkiem F.A. Dresslera i A. Wirtha. Działał następnie w Poznaniu jako skrzypek, pedagog oraz krytyk muzyczny. W 1887 założył prywatną szkołę muzyczną, którą kierował do 1918, kształcąc skrzypków i kameralistów. Od 1920 był profesorem klasy skrzypiec w Państwowej Akademii i Szkole Muzycznej (przemianowanej następnie na Państwowe Konserwatorium Muzyczne) w Poznaniu. Był korespondentem warszawskiego „Echa Muzycznego, Teatralnego i Artystycznego” i „Przeglądu Muzycznego” oraz współpracował jako recenzent z „Dziennikiem Poznańskim”. W 1931 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. Jego kompozycje (skrzypcowe, wokalne) uległy zniszczeniu w czasie II wojny światowej; zachowały się jedynie ćwiczenia na skrzypce, które wznowił i opracował jego syn Zdzisław.
Gamy i trój dźwięki na skrzypce, 3. wyd. Poznań 1927
Ćwiczenia przygotowawcze w I pozycji na skrzypce, 3. wyd. Poznań 1928, w oprac. Zdzisława Jahnkego, Poznań 1948, Kraków 1950, 7. wyd. 1986