Hannikainen, Pekka

Hannikainen [h’an~] Pekka Juhani, *9 XII 1854 Nurmes (prow. Pohjois-Karjalan, wschodnia Finlandia), †13 IX 1924 Helsinki, fiński dyrygent, kompozytor, organizator życia muzycznego i pisarz.

Pochodził z rodziny muzyków. Z wykształcenia chemik, muzyki uczył się samodzielnie. Wszystkie dziedziny swojej działalności od wczesnych lat podporządkował idei budzenia fińskiej świadomości narodowej. W 1882 utworzył i prowadził w Helsinkach chór studencki Ylioppillaskunnan Laulajat z wyłącznie fińskojęzycznym repertuarem; w latach 1885–87 zamieszczał krytyki muzyczne i teatralne w gazecie „Uusi Suometar” (obec. „Uusi Suomi”). Od 1887 działał w Jyväskylä (prow. Keski-Suomen, południowa Finlandia), gdzie do 1890 wydawał pierwsze fińskie czasopismo muzyczne „Säveleitä” (‘melodie’); w tamtejszym seminarium nauczycielskim (obecnie wyższa szkoła pedagogiczna) zapoczątkował i przez 30 lat prowadził naukę muzyki i śpiewu chóralnego, a w 1899 założył chór męski Sirkat, którym dyrygował do 1915. Komponował popularne pieśni chóralne, z których znaczna część (m.in. Karlajaisten laulu) do dziś znajduje się w obiegowym repertuarze. Zgromadził dużą kolekcję ludowych pieśni karelskich, pisywał poezje w języku fińskim i zajmował się również tłumaczeniem na ten język obcych utworów literackich; przetłumaczył m.in. libretto Lohengrina. Jego żona Alli (1867–1949) była nauczycielką śpiewu i dyrygentem chóralnym; w 1909 założyła w Jyväskylä chór żeński pod nazwą Vaput, który prowadziła do 1917.