Grychtołówna Lidia, *18 VII 1928 Rybnik, polska pianistka. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła u W. Chmielowskiej, mając 6 lat. W latach 1941–44 uczyła się prywatnie u K. Szafranka, w latach 1945–51 studiowała w PWSM w Katowicach (fortepian u W. Chmielowskiej), uzyskując dyplom z najwyższym odznaczeniem. W latach 1951–55 odbywała studia w klasie mistrzowskiej Z. Drzewieckiego w Krakowie i Warszawie, w latach 1957–59 uczestniczyła w kursach mistrzowskich A. Benedetti-Michelangelego. Debiutowała w 1953 w Katowicach z orkiestrą Filharmonii Śląskiej pod dyrekcją S. Skrowaczewskiego. W 1955 zdobyła VII nagrodę na V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina, w 1956 – III nagrodę na I Międzynarodowym Konkursie im R. Schumanna w Berlinie, w 1958 – nagrodę specjalną na Konkursie im. Busoniego w Bolzano, w 1959 – nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Rio de Janeiro. Koncertowała we wszystkich krajach Europy z wyjątkiem Hiszpanii i Portugalii, na wszystkich kontynentach poza Afryką. Brała udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych w Bergen, Atenach, Taorminie, Warszawie, Adelajdzie, Perth, Berlinie, Dubrowniku. Ma bardzo szeroki repertuar, sięgający od muzyki baroku po klasyków XX w., szczególnie często wykonuje utwory Beethovena, Chopina i Schumanna. Dokonała wielu nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych (dla PN i wytwórni Philips). Otrzymała Złoty Medal m. Mediolanu (1969), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1971), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1971), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1980), nagrodę prezesa RSW „Prasa” (1983).
