Górecki Benedykt, *21 III 1899 Chrostkowo (k. Rypina), †18 I 1980 Warszawa, polski fagocista i pedagog. Początki nauki muzyki pobierał pod kierunkiem ojca, organisty wiejskiego. W latach 1916–18 grał w orkiestrze 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich. W latach 1918–20 był członkiem orkiestry wojskowej komendy m. Warszawy; równocześnie studiował w Państwowym Konserwatorium w Warszawie, gdzie w 1924 uzyskał dyplomy fagocisty i kapelmistrza wojskowego. Ponadto przez 3 lata uczył się gry na organach w Wyższej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. W latach 1920–39 grał w orkiestrze Opery Warszawskiej; w latach 1928–39 był profesorem konserwatorium w Warszawie, prowadząc klasę fagotu i muzyki kameralnej. Uczestniczył w obronie Warszawy we wrześniu 1939; w latach 1941–44 uczył w Szkole Muzycznej, grał w orkiestrze Teatru Miejskiego w Warszawie, prowadził tajne nauczanie, występował na tajnych koncertach, był oficerem Armii Krajowej (pseud. „Jur”). W 1944 uczestniczył w powstaniu warszawskim, po kapitulacji więzień obozów koncentracyjnych. W latach 1946–79 prowadził klasę fagotu w PWSM w Warszawie, pełniąc ponadto przez szereg lat funkcję dziekana wydziału instrumentalnego. W latach 1947–50 grał w orkiestrze PR w Warszawie; w latach 1946–53 – pierwszy fagocista orkiestry Filharmonii Warszawskiej; w latach 1953–60 – pierwszy fagocista orkiestry Opery Warszawskiej. Wielokrotnie występował jako solista i kameralista. Od 1928 aktywny działacz Związku Muzyków; pełnił w nim szereg funkcji (m.in. wiceprezesa zarządu – 1932), był jednym z organizatorów wielkich strajków w Operze Warszawskiej. Po wojnie należał do władz Związku Zawodowego Muzyków, następnie Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki. Otrzymał szereg odznaczeń, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1956), Odznakę Zasłużonego Nauczyciela PRL (1973), Order Virtuti Militari (1974), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia. Jako pedagog konserwatorium i PWSM w Warszawie wykształcił ok. 50 fagocistów. Opracował wiele utworów pedagogicznych na fagot, m.in. 40 etiud wirtuozowskich na fagot (Kraków 1977).
