German Anna, *14 II 1936 Urgencz (Uzbekistan), †26 VIII 1982 Warszawa, polska piosenkarka i kompozytorka piosenek. Debiutowała w 1960 we wrocławskim teatrzyku studenckim Kalambur. W 1963 przebywała na stypendium w Rzymie. W latach 1963–67 koncertowała w kraju i za granicą (ZSRR, Wielka Brytania, Włochy, RFN, USA, Kanada, Francja), uczestniczyła także z powodzeniem w festiwalach piosenki (Sopot, Olsztyn, Opole, Ostenda, San Remo, Neapol, Cannes). Współpracowała z zespołem Con moto ma cantabile T. Ochlewskiego, śpiewając repertuar operowy. W 1967 wypadek samochodowy we Włoszech wyłączył German z działalności koncertowej. W 1970 wróciła na estrady krajowe i zagraniczne (ZSRR, USA, Mongolia, Australia i in.). W 1968 zaczęła komponować. Najlepsze piosenki jej autorstwa zebrane zostały na płycie Człowieczy los, ogółem German nagrała 12 płyt długogrających. Najbardziej znane utwory z jej repertuaru to: Tańczące Eurydyki (muz. K. Gärtner, sł. E. Rzemieniecka, A. Wojciechowski), Bal u Posejdona (muz. i sł. M. Sart), Być może (muz. A. German, sł. S. R. Dobrowolski), Człowieczy los (muz. A. German, sł. A. Nowak). German kontynuowała w piosence tradycje włoskiego belcanta. Dysponowała naturalnie postawionym, oryginalnym w barwie, lirycznym sopranem. Najchętniej wykonywała nastrojowe, pełne zadumy piosenki, wykorzystując środki techniczne typowe dla pieśniarstwa.
Literatura: A. German Wróć do Sorrento…, Warszawa 1970 (wspomnienia).
