Gardel, Pierre Gabriel

Gardel [~d’el], Pierre Gabriel, zw. le Jeune, *4 II 1758 Nancy, †18 X 1840 Paryż, syn Claude’a, francuski tancerz, choreograf i pedagog. W latach 1780–96 był pierwszym tancerzem, w latach 1784–1829 również choreografem paryskiej Opery. W latach 1782–1815 był dyrektorem szkoły baletowej przy paryskiej Operze. Wykonywał znane partie tytułowe typu noble, np. w Télémaque dans l’île de Calypso (muzyka E. Miller), Céphale et Procris (muzyka A. E. M. Grétry), Philémon et Baucis (muz. F. J. Gossec), Le déserteur (muzyka W. Miller). Odniósł też duży sukces w baletach J. G. Noverre’a w Londynie (1781–82): w Renaud et Armide, Medée et Jason, Adèle de Ponthieu. W choreografii był zwolennikiem reformy J. G. Noverre’a, dbał o równowagę wszystkich elementów składowych widowiska baletowego. Zwracał szczególną uwagę na zgodność ruchu z muzyką, sam zresztą był zdolnym skrzypkiem.