Galli-Curci [~k΄urczi] Amelita, *18 XI 1882 Mediolan, †26 XI 1963 La Jolla (Kalifornia), włoska śpiewaczka (sopran). W 1903 ukończyła klasę fortepianu w mediolańskim konserwatorium, uzyskując I nagrodę. W zakresie śpiewu była w zasadzie samoukiem, wzięła jedynie kilka lekcji u S. Dufes i C. Carignaniego. W 1906 debiutowała w Trani jako Gilda w Rigoletcie Verdiego, a w 1908 wystąpiła w Rzymie we włoskiej premierze Don Procopia Bizeta. Potem śpiewała we Włoszech, w Hiszpanii, Rosji, Ameryce Południowej i Środkowej, zyskując opinię znakomitej wykonawczyni partii koloraturowych. W 1916, po triumfalnym występie w Chicago w partii Gildy, zawarła z tamtejszą operą kontrakt na 8 sezonów, śpiewając m.in. w Cyruliku sewilskim Rossiniego, Łucji z Lammermooru i Lindzie z Chamounix Donizettiego, Traviacie Verdiego, Manon Masseneta, Cyganerii i Madame Butterfly Pucciniego i w Lakmé Delibes’a. Do 1930 była członkinią zespołu Metropolitan Opera House. W 1936 próbowała powrócić na scenę po operacji gardła, występując przed publicznością chicagowską w Cyganerii, jednak bez powodzenia.
Galli-Curci miała fascynujący głos o wyjątkowo pięknym brzmieniu i rozległej skali (do e3). Jej śpiew zdawał się przeczyć istnieniu problemów technicznych, takich jak czystość intonacji w najwyższym rejestrze, oddech i koloratura, natomiast od strony interpretacji mógł wywoływać zastrzeżenia ze względu na niedostatki wyrazu dramatycznego. Największy aplauz zyskały jej występy w Manon i Lakmé oraz w Purytanach Belliniego, Hugonotach Meyerbeera, Balu maskowym Verdiego i Mignon Thomasa. W latach 20. była jedną z najsłynniejszych gwiazd płytowych. Szczególnie interesujące i cenne są nagrania jej duetów z T. Schipą i G. De Lucą.
Literatura: C.E. Le Massena Galli-Curci’s Life of Song, Nowy Jork 1945; A. Favia-Artsay Amelita Galli-Curci, “Record Collecter” IV, 1949 (z dyskografią).
