Galeotti Vincenzo, właściwie V. Tomaselli, *5 III 1733 Florencja, †16 XII 1816 Kopenhaga, włoski tancerz, choreograf i pedagog. Uczeń G. Angioliniego. W latach 1759–65 tancerz scen włoskich; przez pewien czas występował w Stuttgarcie, pracując pod kierunkiem J.-G. Noverre’a. W latach 1765–69 pierwszy tancerz i choreograf własnego zespołu w teatrze San Benedetto w Wenecji, w 1769–70 choreograf King’s Theatre w Londynie, w 1770–75 teatru San Moise w Wenecji. Od 1775 choreograf teatru królewskiego w Kopenhadze, nobilitowany w 1812, gdy przechodził na emeryturę. Działając jako choreograf i pedagog, stworzył podwaliny baletu duńskiego. Początkowo wystawiał balety w stylu G. Angioliniego i J.-G. Noverre’a (Didone abbandonata, 1777; Don Juan, 1781; Semiramis, 1787), później rozwinął własną twórczość, wprowadzając motywy skandynawskie (Lagherta, 1801; Rolf Blaaskaeg, 1808) – oba z muzyką C.N. Schalla) i wczesnoromantyczne (Inez de Castro, 1804; Romeo i Julia, 1811 – także z muzyką C.N. Schalla). Najpopularniejszy z jego baletów, Kaprysy Kupidyna (muzyka J. Lolle, 1786), utrzymał się do dziś w repertuarze Royal Theatre w Kopenhadze, jako jego najstarsza pozycja.
