Fogliano, Lodovico

Fogliano Lodovico, *koniec XV w. Modena, †po 1538, brat Giacoma, kompozytor i teoretyk. W latach 1513–14 był śpiewakiem w Cappella Giulia przy kościele św. Piotra w Rzymie. Następnie powrócił do Modeny i prawdopodobnie pozostawał w służbie rodziny d’Este.

Do najważniejszych osiągnięć Fogliano należy sformułowanie teoretycznej podstawy dla rozróżnienia kwintowego i tercjowego pokrewieństwa tonów, oraz ostateczne rozstrzygnięcie kwestii konsonansowości tercji i seksty. Jako kompozytor Fogliano znany jest przede wszystkim z centonu Fortuna di gran tempo (wydany w zbiorze Frottole libro nono, Wenecja 1508), w którym wykorzystał kilkanaście pieśni ludowych, m.in. villotty,

Literatura: F. Torrefranca Il segreto del quattrocento, Mediolan 1939; K. Jeppesen Venetian Folk-Songs of the Renaissance, w: Papers Read at the International Congress of Musicology New York 1939, Nowy Jork 1944. J. Barbour Tuning and Temperament, East Lansing (Michigan) 1953; G. Roncaglia La cappella musicale del duomo di Modena, «Historiae musicae cultores», Bibioteca Apostolica Vaticana Florencja 1957.