Feliński, Zenon

Feliński Zenon, pierwotne nazwisko Fleischer zmienione w 1946, *29 XI 1898 Tarnów, †22 VI 1971 Kraków, polski skrzypek i pedagog. Studiował grę na skrzypcach w latach 1918–19 w Pradze u S. Suchego, od 1919 do 1920 w Pisku (Czechosłowacja) u O. Ševčika, w 1922 w berlińskiej Hochschule für Musik u C. Flescha, w latach 1924–28 w Neues Wiener Konservatorium u S. Bondiego i R. Pollaka, którego był asystentem. Od 1921 do 1931 występował z dużym powodzeniem jako solista, głównie w Niemczech i w Austrii. Uczył gry na skrzypcach w latach 1931–38 w Szwajcarii, a także w Wiedniu i Berlinie, w 1939–41 we Lwowie. Od 1942 do 1944 przebywał w obozie koncentracyjnym w Drohobyczu. Po wyzwoleniu wznowił działalność pedagogiczną: w 1945 w PLM w Katowicach (równocześnie grał w Orkiestrze PR), w latach 1947–50 w PWSM w Sopocie i w Krakowie, od 1950 do 1956 w PWSM w Warszawie, w 1956 został mianowany profesorem PWSM w Krakowie.

Feliński wykazywał wyjątkowy talent pedagogiczy. Do jego uczniów należy A. Ammann (Szwajcaria), a w Polsce: F. Sadowski, H. Palulis, K. Teutsch. Prace metodyczne Felińskiego oparte na podstawach fizjologicznych cechuje nowatorstwo i przekonywająca analiza poszczególnych elementów gry skrzypcowej. W 1956 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; w 1966 otrzymał nagrodę MKiS I stopnia.