Zecchi [dzˊɛkki] Carlo, *8 VII 1903 Rzym, †31 VIII 1984 Salzburg, włoski pianista, dyrygent i pedagog. Gry na fortepianie uczył się u matki, potem u F. Bajardiego. Studiował kompozycję w konserwatorium w Rzymie u L. Reficego, G. Setaccioliego i A. Bustiniego. W latach 1920–22 występował we Włoszech, a od 1923 kontynuował studia u A. Schnabla i F. Busoniego w Berlinie. Pod koniec lat 20. koncertował w Związku Radzieckim, w 1931 w Stanach Zjednoczonych. Po 1939 zrezygnował z kariery solowej. Występował w duecie z wiolonczelistą E. Mainardim i skoncentrował się na dyrygenturze, którą studiował u H. Müncha i A. Guarnieriego. Za pulpitem dyrygenckim zadebiutował w 1942 w Bazylei. W latach 1962–76 stały dyrygent Wiener Kammerorchester; występował też m.in. z orkiestrą Czeskiej Filharmonii i orkiestrą Concertgebouw. W 1955 był jurorem V Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie. Wykładał w Accademia di Santa Cecilia w Rzymie i Accademia Musicale Chigiana w Sienie, gdzie do jego uczniów należeli m.in. C. Abbado, Z. Mehta i D. Barenboim; prowadził także kursy w Salzurgu (od 1948) i Japonii (1983). Zecchi był cenionym wykonawcą dzieł F. Liszta, R. Schumanna, D. Scarlattiego i F. Chopina; w jego dorobku kompozytorskim znalazły się utwory chóralne, kameralne i fortepianowe. Od 1986 w Rzymie odbywa się międzynarodowy konkurs pianistyczny imienia Zecchiego.
Literatura: D. Lombardi Carlo Zecchi. La linea della musica, Florencja 2005.
