Wronowicz, Maciej

Wronowicz Maciej Herman, polski kompozytor i kapelmistrz działający w 2. połowie XVII w. W latach 1680–83 (lub 1684) był dyrygentem kapeli katedralnej we Włocławku. Jego utwory wykonywano też w Studzianej, Lwowie, Lublinie, Łowiczu, Sandomierzu, Wieluniu oraz Podolincu i Prievidzy na Słowacji. Dorobek kompozytorski Wronowicza, utrwalony w rękopisach i odnotowany w inwentarzach, obejmował przynajmniej 20 wokalno-instrumentalnych koncertów kościelnych (m.in. psalmy, litanie, requiem). Zachowały się jedynie: De profundis (2CB i b.c.), Laudate Dominum (2CB, 2 vni, vla i b.c.) – oba rękopisy do 1939 w Bibliotece Narodowej, zaginione w czasie II wojny światowej, obecnie zachowane w odpisach M. Szczepańskiej i A. Chybińskiego, In dulci iubilo (C, 2 vni, vla i b.c., rkp. w BJ), Lauda Syon (CATB, 2 vni, vla i b.c., rkp. w Bibliotece Seminarium Duchownego w Sandomierzu). Kompozycje te reprezentują formę koncertu wieloodcinkowego, z sukcesywnymi zmianami partii pełnogłosowych, małogłosowych i solowych, metrum 2- i 3-dzielnego, melodyki quasi-recytatywnej, umiarkowanej koloratury i układów homorytmicznych, przy zachowaniu stosunkowo prostej harmonii i faktury. Stronę wyrazową określa subtelna interpretacja tekstu. Najciekawszym utworem jest In dulci iubilo, zawierający wstępną instrumentalną symphonię; urozmaicona pod względem melodycznym linia sopranu i ruchliwe partie dwojga skrzypiec współtworzą wraz z głosem wokalnym efektowny typ koncertowania.

Literatura: Z.M. Szweykowski, wstęp do «Źródła do Historii Muzyki Polskiej» VIII, Kraków 1965; A. Patalas Polonica w inwentarzach słowackich z lat 1581–1718, „Muzyka” 2002 nr 2.