Wraga Roman, *1895 (?) Warszawa, †16 VII 1942 Warszawa, polski śpiewak (bas). Debiutował w 1921 we Lwowie. W sezonie 1922/23 śpiewał w Teatrze Polskim w Katowicach, w 1923/24 na scenie operowej Teatru Miejskiego w Wilnie. 31 XII 1924 rolą Zbigniewa w Strasznym dworze S. Moniuszki debiutował w Teatrze Wielkim w Warszawie, po czym został zaangażowany jako solista i pozostał w zespole tego teatru do 1935. Wystąpił tu m.in. jako Archireios w prapremierze Króla Rogera K. Szymanowskiego (19 VI 1926) i w tytułowej roli w prapremierze opero-baletu Boruta W. Maliszewskiego (15 III 1930). Z zespołem warszawskim wziął m.in. udział w pierwszym płytowym nagraniu Halki Moniuszki pod dyrekcją B. Szulca i A. Dołżyckiego, w którym na zmianę z A. Michałowskim śpiewał partię Stolnika (Syrena-Electro 1932, PN 1995). Gościnnie śpiewał w 1930 we Lwowie i w Krakowie, a w 1931/32 także w Belgradzie i Zagrzebiu. W 1935 związał się Operą Lwowską, pełniąc tam jednocześnie od wiosny 1937 funkcję dyrektora (początkowo wspólnie z T. Mazurkiewiczem, później samodzielnie). Organizował też operowe przedstawienia w prowincjonalnych polskich miastach. Obdarzony pięknym głosem typu „basso cantante”, szybko wyróżnił się jako solista. Do najważniejszych kreacji Wragi należały role Stolnika w Halce i Chorążego w Hrabinie Moniuszki, Mefista w Fauście Gounoda, kardynała de Brogni w Żydówce F. Halevy’ego, króla Filipa w Don Carlosie G. Verdiego, króla Dodona w Złotym koguciku N. Rimskiego-Korsakowa, tytułowa w Borysie Godunowie M. Musorgskiego oraz Dalanda w Holendrze tułaczu R. Wagnera. Podczas II wojny światowej występował na scenie operetkowej Teatru Miasta Warszawy (Theater der Stadt Warschau), który 12 III 1941 został udostępniony publiczności polskiej, lecz był przez nią bojkotowany.
