Wilk Gerard, *12 I 1944 Gliwice, †28 VIII 1995 Paryż, polski tancerz i pedagog. Naukę tańca rozpoczął w 1957 w szkole baletowej w Bytomiu, a w 1964 ukończył Państwową Średnią Szkołę Baletową w Warszawie (jego pedagogami byli m.in. A. Sobol i Z. Kaliński); w tymże roku został zaangażowany do zespołu baletowego Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie tańczył pierwszoplanowe role (był partnerem scenicznym m.in. M. Krzyszkowskiej), jednak dopiero w 1970 otrzymał tytuł solisty. W latach 60. tańczył ponadto w licznych programach telewizyjnych z K. Mazurówną oraz w latach 1967–68 w kierowanym przez nią zespole tańca nowoczesnego i jazzowego „Fantom”. W 1970 wyjechał do Belgii, przez 11 lat tańczył w Ballet du XXe siècle M. Béjarta, z którym występował na całym świecie. W 1981 zamieszkał w Paryżu i poświęcił się nauczaniu tańca klasycznego; prowadził lekcje mistrzowskie w wielu czołowych zespołach baletowych, m.in. w Paryżu, Monte Carlo, Stuttgarcie, Japonii, Warszawie, we Florencji i w Lozannie. Bogate życie artystyczne zwieńczył w 1994 reżyserią opery Werther z muzyką J. Masseneta w Teatrze Wielkim w Warszawie. Wilk był tancerzem wszechstronnym, wielką indywidualnością o ogromnej osobowości scenicznej. W 1995 powstał poświęcony mu film dokumentalny Gerard Wilk. Kilka razy zaczynałem od zera (reż. B. Łoszewski).
Role: m.in.: Rotbart (Jezioro łabędzie, muz. P. Czajkowski, choreogr. R. Kuzniecowa, Warszawa 1966); Harnaś (Harnasie, muz. K. Szymanowski, choreogr. E. Papliński, Warszawa 1966); Basilio (Don Kichot, muz. A. Minkus, choreogr. A. Cziczinadze, Warszawa 1967); Albert (Giselle, muz. A. Adam, choreogr. A. Cziczinadze, Warszawa 1968); Paolo (Francesca da Rimini, muz. P. Czajkowski, choreogr. A. Cziczinadze, Warszawa 1968); tytułowa w Spartakusie (muz. A. Chaczaturian, choreogr. J. Czanga, Warszawa 1968); Książę (Kopciuszek, muz. S. Prokofiew, choreogr. A. Cziczinadze, Warszawa 1969); Romeo (Romeo i Julia, muz. S. Prokofiew, choreogr. A. Cziczinadze, Warszawa 1970); role w baletach M. Béjarta, m.in.: solista (Les Noces, muz. I. Strawiński, Bruksela 1975); solista (Pli selon Pli, część pt. Improvisation sur Mallarmé I, II, III, muz. P. Boulez, Bruksela 1975); Wielki Kapłan (Héliogabale, do muz. G. Verdiego, J.S. Bacha i in. oraz ludowej muz. afrykańskiej, Persepolis 1976); choreograf Mérante (Gaîté parisienne, do muz. J. Offenbacha w aranżacji M. Rosenthala, Bruksela 1978); solista (Ce que la mort me dit, do muz. G. Mahlera, Bruksela 1978); solista (Dichterliebe / Amor di Poeta, do muz. R. Schumanna i N. Roty i tekstów H. Heinego i Ch. Baudelaire’a, Bruksela 1978); solista (Actus tragicus, do muz. J.S. Bacha i F. Schirrena, Bruksela 1979); solista (Eros Thanatos, do muz. J.S. Bacha, H. Berlioza, F. Chopina i in., Ateny 1980); role w filmach: w reż. S. Barei – Małżeństwo z rozsądku (1966) i Przygoda z piosenką (1968); Przekładaniec (reż. A. Wajda, 1968); w filmach baletowych Mimetyzm (reż. S. Szlachtycz, choreogr. W Gruca, 1969); Gry (reż. G. Lasota, choreogr. C. Drzewiecki, 1970).
Literatura: I. Turska Almanach baletu polskiego 1945–1974, Kraków 1983; J. Szczublewski Teatr Wielki w Warszawie 1833–1993, Warszawa 1993.
