Wieck, Alwin

Wieck [wi:k] Friedrich Alwin, *27 VIII 1821 Lipsk, †21 X 1885 Drezno, niemiecki skrzypek, pianista i pedagog, syn Friedricha z drugiego małżeństwa z Clementine Wieck z d. Fechner. Kształcił się pod kierunkiem ojca (fortepian) i F. Davida (skrzypce). Od 1843 do 1849 był skrzypkiem orkiestrowym w Rewlu (obec. Tallin), w latach 1849–59 wchodził w skład orkiestry Opery Włoskiej w Petersburgu. Od 1859 działał w Dreźnie jako pedagog, nauczając gry fortepianowej zgodnie z metodą ojca, którą propagował w swoich publikacjach.

Literatura: A. von Meichsner Friedrich Wieck und seine beiden Töchter Clara Schumann, geb. Wieck, und Marie Wieck, Lipsk 1875; A. Kohut Friedrich Wieck. Ein Lebens- und Künstlerbild, Drezno 1888; V. Joss Friedrich Wieck und sein Verhältnis zu Robert Schumann, Drezno 1900; V. Joss Der Musikpädagoge Friedrich Wieck und seine Familie, Drezno 1902; Marie Wieck. Aus dem Kreise Wieck-Schumann, Drezno 1912; Friedrich Wieck. Briefe aus den Jahren 1830–1838, wyd. K. Walch-Schumann, «Beiträge zur Rheinischen Musikgeschichte» LXXIV, Kolonia 1968; H. Swolkień Robert Schumann, Warszawa 1973; F. Preiss Der Prozess. Clara und Robert Schumanns Kontroverse mit Friedrich Wieck, Frankfurt n. Menem 2004; C. Köckritz Friedrich Wieck. Studien zur Biographie und zur Klavierpädagogik, Hildesheim 2007.