Weinert, Piotr

Weinert, Wejnert, Veinert, Wainert, Wajnert, Weynert Piotr, *ok. 1800 Rogalin (k. Poznania), †8 XI 1827 Warszawa, polski kompozytor i pianista czeskiego pochodzenia, syn Antoniego. Studiował grę na organach i kompozycję u J. Elsnera, od IV 1821 był drugim profesorem klasy fortepianu w Instytucie Muzyki i Deklamacji. Wydał m.in. Walce z różnych tematów Cyrulika Sewilskiego na fortepian (Warszawa 1826 A. Brzezina, Biblioteka Uniwersytetu we Wrocławiu).

Literatura: „Warszawska Gazeta Policyjna” 1845 nr 323 (życiorys) oraz 1850 nr 170 (nekrolog); „Kurier Warszawski” 1850 nr 157 (nekrolog), 162 oraz 167; K.W. Wójcicki Cmentarz Powązkowski, Warszawa 1855 (zawiera fragm. wspomnień Antoniego Weinerta); M. Karasowski Rys historyczny opery polskiej, Warszawa 1859; L. Bernacki Teatr, dramat i muzyka za Stanisława Augusta, t. 2, Lwów 1925; J. Prosnak Kultura muzyczna Warszawy XVIII wieku, Kraków 1955; J. Elsner Sumariusz moich utworów muzycznych…, Kraków 1957; A. Ciechanowski Orkiestra Stanisława Augusta, „Ruch Muzyczny” 1958 nr 19; S. Szenic Cmentarz Powązkowski, t. 1: 1790–1850, Warszawa 1979; A. Nowak-Romanowicz Utwór na śmierć księcia Józefa Poniatowskiego, „Muzyka” 1982 nr 3-4; A. Żórawska-Witkowska Muzyka na dworze i w teatrze Stanisława Augusta, Warszawa 1995.