Weinert, Filip

Weinert, Wejnert, Veinert, Wainert, Wajnert, Weynert Filip, *26 V 1798 Rogalin (k. Poznania), †15 VIII 1843 Warszawa, polski śpiewak i aktor czeskiego pochodzenia, syn Antoniego. Był drugim tenorem opery warszawskiej, debiutował 23 IV 1819 w roli Lindora (Włoszka w Algierze G. Rossiniego); miał głos piękny lecz niewielki. Dla niego K. Kurpiński napisał partię Godwena w Kalmorze… (wyst. 1820). Na skutek choroby gardła od ok. 1835 Weinert śpiewał już tylko w chórze, grał w komediach i uczył śpiewu.

Literatura: „Warszawska Gazeta Policyjna” 1845 nr 323 (życiorys) oraz 1850 nr 170 (nekrolog); „Kurier Warszawski” 1850 nr 157 (nekrolog), 162 oraz 167; K.W. Wójcicki Cmentarz Powązkowski, Warszawa 1855 (zawiera fragm. wspomnień Antoniego Weinerta); M. Karasowski Rys historyczny opery polskiej, Warszawa 1859; L. Bernacki Teatr, dramat i muzyka za Stanisława Augusta, t. 2, Lwów 1925; J. Prosnak Kultura muzyczna Warszawy XVIII wieku, Kraków 1955; J. Elsner Sumariusz moich utworów muzycznych…, Kraków 1957; A. Ciechanowski Orkiestra Stanisława Augusta, „Ruch Muzyczny” 1958 nr 19; S. Szenic Cmentarz Powązkowski, t. 1: 1790–1850, Warszawa 1979; A. Nowak-Romanowicz Utwór na śmierć księcia Józefa Poniatowskiego, „Muzyka” 1982 nr 3-4; A. Żórawska-Witkowska Muzyka na dworze i w teatrze Stanisława Augusta, Warszawa 1995.