Weber, Bernhard Anselm

Weber Bernhard Anselm, *18 IV 1764 Mannheim, †23 III 1821 Berlin, niemiecki dyrygent i kompozytor. Wykształcenie muzyczne zdobywał w rodzinnym mieście u G.J. Voglera, A. Einbergera i I. Holzbauera. W 1781 podjął studia w Heidelbergu (teologia, filozofia i prawo); nie ukończywszy ich powrócił do zainteresowań muzycznych. Początkowo udzielał się jako pianista, w 1787 został dyrektorem muzycznej trupy teatralnej Grossmanna w Hanowerze, w latach 90. prowadził także tamtejsze Concerts spirituels. Od XI 1790 przebywał w Sztokholmie. 1 XII 1792 objął funkcję drugiego dyrektora muzycznego teatru królewskiego w Berlinie. Jesienią 1803 podróżował do Paryża, gdzie zawarł znajomość m.in. z L. Cherubinim, w sezonie 1806/07 działał jako gościnny dyrygent w Pradze. Od 1811 kilka lat zajmował się reorganizacją teatru królewskiego (m.in. połączył włoską i niemiecką scenę operową). Jednocześnie dla potrzeb kierowanej przez siebie sceny komponował opery, Singspiele, balety i wstawki muzyczne do sztuk teatralnych, a sporadycznie prowadził działalność pedagogiczną; jego uczniem był m.in. G. Meyerbeer.

Mimo że twórczość kompozytorska Webera jest różnorodna i stosunkowa obfita, a niektóre utwory sceniczne, w których Weber świadomie nawiązywał do zdobyczy Ch.W. Glucka, współcześni uznawali za wartościowe, pozostała ona w cieniu spuścizny takich ówczesnych kompozytorów, jak C.M. von Weber czy G. Spontini. Zdecydowanie większe znaczenie miała działalność dyrygencka i impresaryjna Webera w której propagował twórczość Glucka i Händla. Mocną stroną Webera jako dyrygenta była precyzja wykonania, siła wyrazu i szczególna dbałość o zgodność brzmienia z zapisem w partyturze.

Literatura: C. v. Ledebur Tonkünstler-Lexikon Berlins von den ältesten Zeiten bis auf die Gegenwart, Berlin 1852; K. Hassan Bernhard Anselm Weber (1764–1821), Frankfurt n. Menem 1997.