Walsh, John (mł.)
Walsh [uolsz] John st., *ok. 1665, †13 III 1736 Londyn, angielski wydawca, drukarz, handlarz muzykaliów i budowniczy instrumentów. Rodzina Walshów pochodziła prawdopodobnie z Irlandii, ok. 1690 John Walsh osiadł w Londynie, w 1692 został zatrudniony na dworze Wilhelma III jako następca Johna Shawa w charakterze konstruktora i konserwatora instrumentów. W tym samym roku poślubił Mary Allen. Działalność wydawniczą rozpoczął w 1695 (jego pierwszą publikacją był The Self-Instructor on the Violin), w okresie pewnego zastoju na angielskim rynku wydawców muzycznych, panującego po śmierci J. Playforda (1686). John Walsh wydawał dzieła kompozytorów angielskich (m.in. H. Purcella) oraz innych europejskich, zwłaszcza włoskich (m.in. A. Corellego, A. Vivaldiego), dokonywał także reedycji wydawnictw francuskich i holenderskich, głównie E. Rogera; początkowo były to edycje nielegalne, lecz w 1716 Walsh nawiązał z amsterdamską oficyną bezpośrednią współpracę, polegającą m.in. na wymianie płyt. Aby przyspieszyć proces przygotowywania wydawnictw i obniżyć koszty produkcji, zmodyfikował technikę druku, zastępując płyty miedziane mniej trwałymi (przy stosunkowo niewielkich nakładach nie było to szczególnie istotne), ale znacznie tańszymi, cynowymi. Dla dalszego obniżenia kosztów począł także stosować stemple dla niektórych znaków notacji (klucze, akcydencje, główki nut), co pozwalało do minimum ograniczyć żmudny proces sztychowania. Jako pierwszy wśród angielskich wydawców muzycznych zastosował technikę drukowania powtarzalnych winiet typu passe-partout, z pustym obszarem, na którym dodrukowywano (lub niekiedy kaligrafowano ręcznie) tytuły kolejnych edycji. Repertuar wydawany w oficynie Johna Walsha obejmował bardzo różnorodne gatunki muzyki świeckiej (pieśni, opery, utwory instrumentalne, podręczniki) oraz – w mniejszym stopniu – religijnej (anthemy, pieśni) kompozytorów takich jak J. Cluer, B. Cooke, J. Cullen, R. Meares, L. Pippard, W. Smith. John Walsh nawiązał także, owocną w późniejszych latach, współpracę z G.F. Händlem (1711 edycja Rinalda), powtarzane w literaturze informacje, że współpraca ta była dla kompozytora bardzo niekorzystna, nie znajdują potwierdzenia, choć istotnie po wydaniu Rinalda minęło wiele lat, nim Händel ponownie nawiązał kontakt z oficyną.
John Walsh stosował nowoczesne techniki handlowe – darmowe edycje reklamowe, wydawnictwa muzyczne o charakterze periodycznym («The Monthly Mask of Vocal Music», «Harmonia Anglicana»; wznawiał również wydania pieśni Purcella, przywołując tytuł dawnej edycji H. Playforda Orpheus Britanniens, choć publikacja Walsha różniła się znacznie od pierwowzoru), subskrypcję itp. Często też rezygnował z datowania swoich wydawnictw, dzięki czemu mogły nie uchodzić za „przestarzałe”. Współcześni krytycy zarzucali niekiedy Walshowi, że jego edycje bywają niestaranne i że nierzadko schlebiają niezbyt wyszukanym muzycznym gustom, ale przedsiębiorstwo odniosło sukces rynkowy i przynosiło znaczące dochody; John Walsh toczył z władzami ciągłą walkę o ulgi podatkowe, uciekając się przy tym do działań nie zawsze zgodnych z prawem, za co w 1726 został na pewien czas uwięziony. W nekrologu opublikowanym przez „Gentlemans Magazine” jego majątek oszacowano na sumę 30 000 funtów. Do 1730 oficyna Johna Walsha współpracowała z firmami handlowymi Johna i Josepha Hare oraz Petera Randalla (szwagra Walsha, którego potomkowie mieli w przyszłości ją odziedziczyć). Niektórzy uczniowie Walsha założyli później własne oficyny, korzystając z nowych technik druku i marketingu wprowadzonych przez niego; do bardziej znaczących należał William Smith.
Literatura: W.C. Smith A Bibliography of the Musical Works Published by John Walsh during the Years 1695–1720, Londyn 1948, 2. wyd. 1968; W.C. Smith i C. Humphries A Bibliography of the Musical Works Published by the Firm of John Walsh during the Years 1721–1766, Londyn 1968.