Tebaldi Renata, *1 II 1922 Pesaro, †19 XII 2004 San Marino, włoska śpiewaczka (sopran). W konserwatorium w Parmie uczyła się gry na fortepianie, gdy jednak rozpoznano niepospolite walory jej głosu, podjęła naukę śpiewu w klasie I. Brancucciego, następnie E. Campogallianiego; później studiowała u C. Melis w Pesaro. Debiutowała w 1944 rolą Heleny w Mefistofelesie A. Boita w Teatro Sociale w Rovigo, następnie występowała na scenach operowych w Parmie i Wenecji. Prawdziwą jednak wielką karierę Tebaldi rozpoczęła od udziału w wykonaniu Te Deum G. Verdiego i Mojżesza w Egipcie G. Rossiniego pod batutą A. Toscaniniego na koncercie 11 V 1946, inaugurującym działalność La Scali w Mediolanie po wojennych zniszczeniach. W La Scali Tebaldi śpiewała w sezonie 1946/47, na początku lat 50. i w sezonie 1959/60 pod dyrekcją Toscaniniego w operach Verdiego (Violetta w Traviacie, tytułowa rola w Aidzie, Desdemona w Otellu, Alice Ford w Falstaffie), U. Giordana (Madeleine w Andrea Chenier), G. Meyerbeera (Izabella w Robercie Diable) i R. Wagnera (Ewa w Śpiewakach norymberskich). Występowała również w Teatro dell’Opera w Rzymie, Teatro di San Carlo w Neapolu (1949–54) i na innych włoskich scenach. W 1949 odniosła triumf na festiwalu Maggio Musicale Fiorentino jako Pamira w Oblężeniu Koryntu G. Rossiniego. Rok później na tymże festiwalu specjalnie dla niej wznowiono zapomnianą operę G. Spontiniego Olimpia. Ogromne sukcesy Tebaldi odnosiła w latach 1955–73 w Metropolitan Opera House w Nowym Jorku w operach Verdiego (debiut w roli Desdemony), Pucciniego (Tosca, Cyganeria, Manon Lescaut, La fanciulla del West), A. Ponchiellego, F. Cilei i in. Od 1956 gościła regularnie w operze w Chicago, śpiewała też w Buenos Aires i Rio de Janeiro. Po 1973 ograniczyła się do działalności koncertowej. Występowała w Hiszpanii, Portugalii, Niemczech i innych krajach Europy, 5 X 1975 dała recital w Filharmonii Narodowej w Warszawie.
Tebaldi była śpiewaczką wielkiej miary, uznawano ją obok M. Callas za najwybitniejszą sopranistkę tego pokolenia. Podziwiano jej muzykalność i talent aktorski, jednak największym walorem sztuki Tebaldi było piękne brzmienie głosu, którym władała z niezwykłą wirtuozerią. Wiele ze swych świetnych operowych kreacji uwieczniła na płytach, głównie firmy Decca.
Literatura: W. Panofsky Renata Tebaldi, Berlin 1961; V. Seroff Renata Tebaldi. The Woman and the Diva, Nowy Jork 1961, 2. wyd. 1975; K. Harris Renata Tebaldi. An Authorized Biography, Nowy Jork 1974; A.M. Gasparri Rossotto La Tebaldi, Florencja 1989.
