Targosz Jacek, *20 IX 1936 Kraków, †7 VI 2008 Kraków, polski teoretyk muzyki i pedagog. Studiował teorię muzyki w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) w Krakowie u A. Malawskiego, dyplom w 1961 na podstawie pracy Harmonika w balladach Chopina napisanej pod kierunkiem S. Łobaczewskiej. Działalność dydaktyczną prowadził w Krakowie: w latach 1960–68 nauczyciel w Liceum Muzycznym, od 1961 także w PSM II stopnia (harmonia, kształcenie słuchu, formy muzyczne), od 1970 wykładowca Akademii Muzycznej (harmonia, kontrapunkt, analiza dzieł muzycznych, akustyka muzyczna), tamże w latach 1987–90 dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego, w 1979–2006 kierownik Zakładu Akustyki, w 2000–06 kierownik zespołu form muzycznych, harmonii i kontrapunktu; ponadto od 1978 do 1990 wykładowca na Wydziale Liturgicznym Papieskiej Akademii Teologicznej (harmonia i kontrapunkt dla organistów). W latach 1973–88 prowadził wykłady o muzyce polskiej dla obcokrajowców w czasie letnich kursów w działającej na UJ Szkole Języka i Kultury Polskiej, a także wielokrotnie dla nauczycieli szkół muzycznych II stopnia na kursach metodycznych organizowanych przez Centrum Edukacji Artystycznej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1984), nagrodą III stopnia MKiS (1983).
Podstawy harmonii funkcyjnej, podręcznik dla szkół muzycznych II stopnia, Kraków 1993, 2. wyd. 2004
Wprowadzenie do analizy formy sonatowej oraz Forma sonatowa. Ogólna koncepcja formy, tektonika i architektura tematu sonatowego, z E. Mizerską-Golonek, podręcznik Akademii Muzycznej, «Introductio Musicae», Kraków 1987 oraz 1997
