Tagliavini [talia~] Luigi Ferdinando, *7 X 1929 Bolonia, †11 VII 2017 Bolonia, włoski organista, klawesynista i muzykolog. Studia muzyczne (gra na organach, fortepianie, kompozycja) odbył w latach 1947–52 w konserwatorium w Bolonii i Paryżu u I. Fusera, N. Fantiego, R. Nielsena i M. Duprégo, ponadto studiował historię literatury niemieckiej na uniwersytecie w Padwie, tamże w 1951 uzyskał doktorat w zakresie muzykologii. Wykonywał w Europie i Ameryce dawną muzykę organową i klawesynową; przede wszystkim jednak działał jako nauczyciel gry na organach w konserwatorium w Bolonii (1952–54, tamże również bibliotekarz 1953–60), w Bolzano (1954–64) i w Parmie (od 1964) oraz wykładowca historii muzyki na uniwersytecie w Bolonii (od 1959) i we Fryburgu (1965–2000, w 1971 uzyskał tytuł profesora). W latach 60. wykładał gościnnie na kilku uczelniach amerykańskich, był redaktorem «Neue Mozart Ausgabe» i «Monumenti Musicali Italiani»; założył w 1960 wraz z R. Lunellim czasopismo „L’Organo”, redagowane od 1968 z O. Mischiatim, z którym ponadto prowadził serię «Biblioteca di Cultura Organaria e Organistica». W 1992 został członkiem Accademia Nazionale di S. Cecilia, w 1996 otrzymał doktorat honoris causa na uniwersytecie w Edynburgu. Tagliavini był twórcą kolekcji dawnych instrumentów muzycznych (w Bolonii), zajmował się konserwacją i rekonstrukcją zabytkowych organów. Opublikował liczne prace dotyczące konstrukcji starych organów i interpretacji muzyki organowej, skomponował także kilka utworów organowych.
Literatura: Musicus perfectus, ks. pamiątkowa L.F. Tagliaviniego, red. P. Pellizzari, Bolonia 1995; Fiori musicologici, ks. pamiątkowa L.F. Tagliaviniego, red. F. Seydoux, Bolonia 2001.
Studi sui testi delle cantate sacre di J.S. Bach, Padwa 1956 (praca doktorska)
Un musicista cremonense dimenticato, ritornano alla luce i ricercari a quattro voci di N. Corradini, «Collectanea Historiae Musicae» II, 1956
Accademico filarmonico, w: Mozart in Italia, red. G. Barblan i A. Della Corte, Mediolan 1956
Primo contatto bolognese, w: Mozart in Italia, red. G. Barblan i A. Della Corte, Mediolan 1956
La scuola musicale bolognese, w: Musicisti della scuola emiliana, red. A. Damerini i C. Roncaglia, «Settimane Musicali Senesi» XIII, Siena 1956
L’opéra italien du jeune Mozart, w: Les influences étrangères dans l’oeuvre de W.A. Mozart, ks. kongresu w Paryżu 1956, red. A. Verchaly, Paryż 1958
Un oratorio sconosciuto di L. Mozart, ks. pamiątkowa O.E. Deutscha, red. W. Gerstenberg, J. LaRue i W. Rehm, Kassel 1963
Prassi esecutiva e metodo musicologico, w ks. kongresu Międzynarodowego Towarzystwa Muzykologicznego w Salzburgu 1964, red. F. Giegling, t. 1 oraz t. 2 (zapis dyskusji), Kassel 1964, 1966
Un’ importante fonte per la musica cembalo-organistica di J.K. Kerll. Il ms. DD 153 della Biblioteca Musicale „G.B. Martini” di Bologna, «Collectanea Historiae Musicae» IV, 1966
Ideali sonori e criteri costruttivi nell’organo della basilica di S. Maria dei Servi in Bologna, w: L’organo di S. Maria dei Servi in Bologna nella tradizione musicale dell’ordine, red. F. Anselmi Tamburini i in., Bolonia 1967
Quirino Gasparini and Mozart, w: New Looks at Italian Opera, ks. pamiątkowa D.J. Grouta, red. W.W. Austin, Ithaca (Nowy Jork) 1968
La situazione degli antichi organi in Italia. Problemi di censimento e di tutela, z O. Mischiatim, „L’Organo” VII, 1969
Un anonimo trattato francese d’arte organaria del XVIII secolo, z O. Mischiatim, „L’Organo” XI, 1973
L’arte di „non lasciar vuoto lo strumento”, appunti sulla prassi cembalistica italiana nel cinque- e seicento, „Rivista Italiana di Musicologia” X, 1975, wyd. angielskie poprawione „Early Music” XI, 1983
Die italienische Orgelmusik vom Codex Faenza bis G. Gabrieli, w: Orgel und Orgelspiel im 16. Jahrhundert, ks. kongresu w Innsbrucku 1977, red. W. Salmen, Rum k. Innsbrucka 1978
J.S. Bachs Musik in Italien im 18. und 19. Jahrhundert, w: Bachiana et alia musicologica, ks. pamiątkowa A. Dürra, red. W. Rehm, Kassel 1983
Varia frescobaldiana, „L’Organo” XXI, 1983
La prima versione d’un Lied di Liszt in una fonte sinora sconosciuta. L’album musicale della poetessa russa Evdokija Rostopcina, „Rivista Italiana di Musicologia” XIX, 1984
Interpretatorische Probleme bei J.S. Bachs Orgeltranskription (BWV 594) des „Gross-Mogul”-Konzertes von A. Vivaldi (RV 208), w: Orgel, Orgelmusik und Orgelspiel, ks. pamiątkowa M. Schneidera, red. C. Wolf, Kassel 1985, wyd. angielskie poprawione w: J.S. Bach as Organist, red. G. Stauffer i E. May, Bloomington (Indiana) 1986
Sposa! Euridice! Prosodischer und musikalischer Akzent, w: De editione musices, ks. pamiątkowa G. Crolla, red. W. Gratzer i A. Lindmayr, Laaber 1992
Il ballo di Mantova, ovvero „Fuggi, fuggi da questo cielo”, ovvero Cecilia, ovvero…, w ks. pamiątkowej M. Lütolfa, red. B. Hangartner i U. Fischer, Bazylea 1994
Il Fiffaro o registro delle voci umane. Origine ed evoluzione dei registri „battenti”, „L’Organo” XXXIII, 2000
„O Freunde, nicht diese Töne!” Considerazioni su alcuni aspetti negletti della prassi esecutiva, w ks. pamiątkowej A. Ziina, red. B.M. Antolini, T.M. Gialdroni i A. Pugliese, Lukka 2003
wydania:
W.A. Mozart – opery Ascanio in Alba i Mitridate, re di Ponto oraz oratorium Betula liberata, «W.A. Mozart. Neue Ausgabe Sämtlicher Werke» II/5, t. 5 i II/5, t. 4 oraz I/4, t. 2, Kassel 1956, 1966 oraz 1960
D. Zipoli Orgel- und Cembalowerke, Heidelberg 1957
G. Frescobaldi Due messe a otto voci e basso continuo, z O. Mischiatim, «Monumenti Musicali Italiani» I, Mediolan 1975
