Szwajgier Krzysztof, *16 III 1944 Lublin, polski teoretyk muzyki i kompozytor. W 1968 ukończył teorię muzyki w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) w Krakowie, tamże od 1972 pracownik naukowy, w 2004 otrzymał stopień doktora na podstawie pracy Muzyka unistyczna Zygmunta Krauzego. W latach 1970–82 kierownik muzyczny Teatru STU, a od 1990 Teatru Ludowego w Krakowie, od 1971 do 1973 redaktor informatora dla fanów swinga w oddziale krakowskim Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego. Współzałożyciel Stowarzyszenia Estetyków Polskich, od 1981 współpracuje z Zakładem Estetyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1998 członek komisji repertuarowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. Działał także jako animator życia muzycznego w robotniczych dzielnicach Krakowa.
Zainteresowania naukowe Szwajgiera koncentrują się w obszarze muzyki i sztuki najnowszej; obejmują one m.in. zagadnienia analizy strukturalnej, interpretacji hermeneutycznej, nowej wokalistyki, postmodernizmu i minimalizmu, procesu twórczego, aksjologii muzycznej. Szwajgier jest autorem kilkudziesięciu publikacji na temat teorii muzyki, teatru, technik i stylów kompozytorskich, estetyki i aksjologii. Jako kierownik muzyczny Teatru STU w Krakowie skomponował muzykę do słynnych spektakli tego zespołu (m.in. Spadanie 1970, Sennik polski 1971, Exodus 1974), prezentowanych na różnych festiwalach. Swoje zainteresowania teatralne skupia na tzw. teatrze alternatywnym oraz twórczości W. Gombrowicza.
Prace:
Muzyka przestrzenna, „Forum Musicum” nr 15, 1973
Technika mikrotonowa w kwartetach smyczkowych kompozytorów polskich, w: Kwartet smyczkowy w polskiej muzyce współczesnej, red. J. Rychlik, Kraków 1977
Luciano Berio – „o king”, w: Pieśń z orkiestrą lub zespołem kameralnym, red. K. Droba, L. Polony, M. Stachowski i K. Szwajgier, Kraków 1977
Świat dźwiękowy K. Komedy, w: Z polskiej krytyki jazzowej, red. R. Kowal, Kraków 1978
Muzyka w nowym teatrze, w: Teatr STU, red. E. Chudziński i T. Nyczek, Warszawa 1982
Karlheinz Stockhausen. Droga ku muzycznej nadświadomości, w: Poetyka muzyczna, red. E. Mizerska-Golonek i L. Polony, Kraków 1983
Semantyka realizacyjna „Kwartetu smyczkowego ” W. Lutosławskiego, w: W. Lutosławski, materiały z sesji naukowej, red. L. Polony, Kraków 1985
Harmonia polifoniczna. Z problematyki współbrzmień we wczesnej twórczości W. Lutosławskiego, w: W. Lutosławski. Prezentacje, interpretacje, konfrontacje, red. K. Tarnawska-Kaczorowska, Warszawa 1985
„Nietożsamość a nieskończoność” K. Regameya wobec problemu awangardy, w: Oblicza polistylizmu. K. Regamey, red. K. Tarnawska-Kaczorowska, Warszawa 1988
Axionics. The Project of the Normative Theory of Value, w: The Eidos of Art, red. M. Gołaszewska, Kraków 1988
Muzyka naturalna — marzenie i fakt, w: Przemiany techniki dźwiękowej, stylu i estetyki w polskiej muzyce lat 70., materiały XVII ogólnopolskiej konferencji muzykologicznej Związku Kompozytorów Polskich, red. L. Polony, Kraków 1986
Natura, osoba i wszechświat w muzyce New Age, w: Estetyka a ekologia, red. K. Wilkoszewska, Kraków 1992
„Metamuzyczne” utwory B. Schaeffera oraz „De natura sonoris” No. 1 i No. 2 K. Pendereckiego. Studium porównawcze, w: Krakowska Szkoła Kompozytorska 1888–1988, red. T. Malecka, Kraków 1992
Muzyka jako wyraz świadomości New Age, w: Oblicza nowej duchowości, red. M. Gołaszewska, Kraków 1995
The Chimera of Music Reception, w: The Music of K. Penderecki, red. M. Tomaszewski, Kraków 1995
Unistyczna twórczość Z. Krauzego, w: Muzyka polska 1945–1995, red. K. Droba, T. Malecka i K. Szwajgier, Kraków 1996
Webern, BACH, CAGE i Czwórca, w: Muzyka w kontekście kultury, księga pamiątkowa M. Tomaszewskiego, red. M. Janicka-Słysz, T. Malecka i K. Szwajgier, Kraków 2001
P. Boulez — III Sonata na fortepian. Studium formy otwartej, w: Drogi i rozdroża sonaty w XXwieku, Warszawa 2002
Muzyczne reprezentacje idei filozoficznych. Trzy przybliżenia, w: Filozofia muzyki. Studia, red. K. Guczalski, Kraków 2003.
Kompozycje:
Microdissonanze na klarnet i taśmę, 1972
Artyści na taśmę, tekst A. Zagajewski, 1975
Polonaise na skrzypce elektryczne, gitarę 12-strunową, gitarę basową, 1976
Psalmy na chór żeński, słowa J. Kochanowski, 1977
Mapa pogody na recytatora i wielką orkiestrę, słowa J. Iwaszkiewicz, 1978
Święta Rzeko na baryton i wielką orkiestrę, słowa S. Wyspiański, 1979
Kiedy ziemia i niebo przeminą na 16-głosowy chór, słowa J. Iwaszkiewicz, 1980
Aria na głos solo, 1981
Canti na chór a cappella, 1982
Na bosaka, opera kameralna wg Ferdydurke W. Gombrowicza, wyst. Ferrara 1983
Et l’unique cordeau des trompettes marines, na głos i instrumenty, wg G. Apollinaire’a, 1988
Tańce i figury dworskie na trio smyczkowe, 1996
Sytuacja akusmatyczna dla referenta, z użyciem pewnej ilości dźwięków, 1997
Simulacrum na mały skład instrumentalny, 1998
A Flower à propos Cage’a na perkusję, 1999
La sorpresa na skrzypce i instrument towarzyszący, 2001
Tao na 4 instrumenty dęte drewniane i taśmę, 2002
teatralne:
Spadanie wg T. Różewicza, wyst. Rotterdam 1970
Sennik polski wg T. Konwickiego, wyst. Kraków 1972
Exodus L.A. Moczulskiego, wyst. Kraków 1975
Donkichoteria wg M. Cervantesa, wyst. miasto Meksyk 1978
Operetka W. Gombrowicza, wyst. miasto Meksyk 1979
Przed sklepem jubilera K. Wojtyły, wyst. Kraków 1981
Proces F. Kafki, wyst. Łódź 1985
Ślub W. Gombrowicza, wyst. Łódź 1990
Iwona, księżniczka Burgunda W. Gombrowicza, wyst. Paryż 1992
Oleanna D. Mameta, wyst. Kraków 1994
Romolo il Grande F. Dürrenmatta, wyst. Spoleto 1996
Dziady A. Mickiewicza, wyst. Opole 1997
Godzina, w której nie wiedzieliśmy nic o sobie nawzajem P. Handkego, wyst. Kraków 2000
Księżniczka Turandot C. Gozziego, wyst. Kraków 2002.
