Straszyński, Andrzej

Straszyński Andrzej, *29 IX 1944 Piastów (k. Warszawy), polski dyrygent, syn Olgierda. Studiował w PWSM w Warszawie w klasie skrzypiec I. Dubiskiej (dyplom 1969) oraz dyrygentury S. Wisłockiego (dyplom 1972). W latach 1966–72 był altowiolistą w Zespole Kameralistów Filharmonii Narodowej. Od 1972 jest dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie (w latach 1991–94 dyrektor artystyczny); przygotował premiery oper Donizettiego (Łucja z Lammermoor), Verdiego (Makbet, Nabucco), Pucciniego (Cyganeria), Paderewskiego (Manru), Belliniego (I Capuleti e i Montecchi), Rossiniego (Cyrulik sewilski), R. Straussa (Salome), Pendereckiego (Raj utracony), Gounoda (Faust), realizacje baletów Prokofiewa (Kopciuszek), Czajkowskiego (Jezioro łabędzie) oraz wieczorów baletowych M. Béjarta, W. Jelizariewa, H. von Manena. Współpracował z teatrami operowymi w Gdańsku, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Bydgoszczy (Lakmé Delibes’a, 2005), z Filharmonią Narodową i innymi orkiestrami polskimi. Dokonał wielu nagrań z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji. W latach 1977–78 współpracował z Teatro dell’Opera w Rzymie, 1982–83 z Grand Théâtre de Genève, w 1984 z Théâtre Châtelet w Paryżu, w 1991 z Wiener Kammeroper, w latach 1993–96 z operą w Tegu (Korea Południowa), dyrygował też orkiestrami operowymi i symfonicznymi w Brukseli, Buenos Aires, Bukareszcie, Halle, Kopenhadze, Luksemburgu, Montevideo, Pekinie, St. Petersburgu, Salzburgu, Seulu i Tokio. Prowadził ok. 2000 przedstawień operowych, w tym ok. 500 za granicą, oraz ok. 500 koncertów symfonicznych w kraju i za granicą. W 1983 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, w 2004 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 2005 Srebrny Krzyż Gloria Artis. Ma licencję zawodowego pilota.