Sorzewski Anioł, działał w 2. połowie XVII w., polski kompozytor, być może zakonnik. Rękopis jego Concerto della vanità del mondo a 2 („Cur me munde ludis”), datowany Krotoszyn 1699, przed II wojną światową należał do zbiorów Biblioteki Narodowej, które zostały spalone w 1944 po powstaniu warszawskim; sporządzony przez A. Chybińskiego odpis tej kompozycji znajduje się obecnie w Bibliotece Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest to utwór na alt, skrzypce i basso continuo, utrzymany w stylu „alla italiana”, świadczący o rozpowszechnianiu się w Polsce pod koniec XVII w. typu koncertu solowego z towarzyszeniem instrumentu obbligato, a zarazem pierwszy utwór w muzyce staropolskiej z zanotowaną scordaturą skrzypcową.
Literatura: A. Poliński Dzieje muzyki polskiej, Kraków 1907; Z dziejów polskiej kultury muzycznej, t. 1, red. Z.M. Szweykowski, Kraków 1956.
