Solage

Solage [solˊa:ż], kompozytor francuski z końca XIV w. Z tekstów pieśni, w których znajdują się imiona dworskiej arystokracji francuskiej, można wnosić, że był związany z dworem królewskim w Paryżu (m.in. z Jeanem, ks. de Berry); być może kontaktował się także z dworami Filipa, ks. Burgundii i Giangaleazza Viscontiego w Mediolanie.

Utwory Solage’a utrzymane są w stylu charakterystycznym dla muzyki francuskiej z przełomu XIV i XV w., łączącym tradycje Guillaume’a de Machaut ze stylem nowoczesnym, zwanym niekiedy ars subtilior. Do dawniejszych tradycji nawiązują głównie 4-głosowe ballady, z instrumentalnym triplum i powtarzalnością formuł rytmicznych; natomiast charakterystyczny styl ars subtilior ujawnia się w większej komplikacji środków techniczno-kompozytorskich, rozwiniętej rytmice (np. S’aincy estoit), upodobaniu do stosowania wysokich rejestrów głosów, bogactwie metrycznym, harmonicznym i tonalnym (Calextone qui fut) oraz w urozmaiconej często wariacyjnie melodyce, z zastosowaniem postępów sekwencyjnych i repetycji (Fumeux fume).

Literatura: G. Reaney The Manuscript Chantilly, Musée Condé 1047, „Musica Disciplina” VIII, 1954; U. Günther Die Anwendung der Diminution in der Handschrift Chantilly 1047 i Der Gebrauch des tempus perfectum diminutum in der Handschrift Chantilly 1047, „Archiv für Musikwissenschaft” XVII, 1960; U. Günther Datierbare Balladen des späten 14. Jahrhunderts oraz Die Musiker des Herzogs von Berry, „Musica Disciplina” XV, XVII, 1961, 1963; W. Marggraf Tonalität und Harmonik in der französischen Chanson zwischen Machaut und Dufay, „Archiv für Musikwissenschaft” XXI, 1966; V. Newes Imitation in the Ars Nova and Ars Subtilior, „Revue Belge de Musicologie” XXXI, 1977; N.S. Josephson Intersectional Relationships in the French Grande Ballade, „Musica Disciplina” XL, 1986; P.M. Lefferts „Subtilitas” in the Tonal Language of „Fumeux fume”, „Early Music” XVI, 1988; Y. Plumley The Grammar of Fourteenth-Century Melody. Tonal Organisation and Compositional Process in the Chansons of Guillaume de Machaut and the Ars Subtilior, Nowy Jork 1996.