Siwiński, Jarosław

Siwiński Jarosław, *9 VI 1964 Warszawa, polski kompozytor, pianista i performer. W latach 1983–88 studiował fortepian u K. Gierżoda oraz w latach 1988–94 kompozycję u W. Kotońskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie. Uczestniczył w międzynarodowych kursach kompozytorskich m.in. w Kazimierzu Dolnym, Apeldoorn w Holandii oraz Villeneuve-lès-Avignon we Francji. Współdziałał z M. Pistoletto (Koncert na pięć fortepianów, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, 1993) i F. Rzewskim (Festiwal Passage, Galeria Zachęta w Warszawie, 1998). W latach 1991–94 był członkiem grupy MM, działającej na pograniczu teatru, muzyki i sztuk wizualnych. Uczestniczył w tym czasie w projektach multimedialnych (Strony struny, 1992; Notatki z podróży, 1993; Czerwona wyrwa w bruku ulicznym, 1994). Od 1994 współpracuje z Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu. Jako pianista i kompozytor brał udział w najważniejszych międzynarodowych festiwalach muzyki współczesnej w Polsce, m.in. Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna Muzyczna oraz Musica Polonica Nova we Wrocławiu, a także w Światowych Dniach Muzyki w Warszawie (1992) i Seulu (1997). Otrzymał III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozycji Jazzowej w Słupsku (1997) za utwór Schyzia oraz II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim „Muzyka i Zabawa” w Poznaniu (1998) za utwór Zegarynka.

W swoich zainteresowaniach kompozytorskich Siwiński koncentruje się na relacjach zachodzących pomiędzy odległymi konwencjami i rodzajami muzyki, np. tendencjami charakterystycznymi dla awangardy i stylami historycznymi, muzyką koncertową i użytkową. Stosuje niekiedy niekonwencjonalne zabiegi, np. w Interior Design 1 wykonawcy umieszczeni poza sceną wykonują swoje partie całkowicie niezależnie. W Notarimbalo i Pianerecerto wprowadza nagłe następowanie po sobie kolejnych zdarzeń albo ich wielowarstwowe nakładanie się. Partia taśmy wykorzystana w Notarimbalo przekształca i intensyfikuje efekty uzyskiwane w partii klawesynowej, stanowiąc zarazem samodzielną, bogatą warstwę brzmieniową. W niektórych utworach Siwińskiego zaznacza się skłonność do groteski i polistylistycznej gry z konwencją, charakterystycznej dla postmodernizmu. Kompozycje przeznaczone dla publiczności dziecięcej zawierają elementy teatru, teatru instrumentalnego i sztuki performance. Siwiński jest ponadto autorem muzyki teatralnej, ścieżek dźwiękowych do awangardowych polskich filmów animowanych (m.in. Romans dżentelmena T. Kozaka, 2000; Wyspa R.O. J. Lenicy, 2001), muzyki do gier komputerowych, a także hejnału miasta Rzeszowa.