Silvestri Constantin, *13 V 1913 Bukareszt, †23 II 1969 Londyn, rumuński dyrygent i kompozytor, od 1961 działający w Anglii. Do 1935 studiował forepian u F. Muzicescu, kompozycję u M. Jory i historię muzyki u C. Brăiloiu w konserwatorium w Bukareszcie. Początkowo występował jako pianista, w 1930 miał miejsce jego debiut dyrygencki z orkiestrą symfoniczną w Bukareszcie. W latach 1939–44 był dyrygentem, w latach 1955–57 dyrektorem i pierwszym dyrygentem opery w Bukareszcie, od 1947 do 1953 dyrektorem i dyrygentem orkiestry tamtejszej filharmonii. Od 1958 do 1959 pełnił funkcję dyrektora artystycznego orkiestry symfonicznej radia rumuńskiego, prowadził także koncerty gościnnie w krajach Europy Wschodniej, odnosząc duże sukcesy. W latach 1948–59 wykładał dyrygenturę w konserwatorium w Bukareszcie. W 1956 wyjechał do Paryża, w 1961 osiadł w Anglii, w 1967 przyjął obywatelstwo brytyjskie. Od 1961 pełnił funkcję dyrektora muzycznego i głównego dyrygenta Bournemouth Symphony Orchestra, przyczyniając się do podniesienia prestiżu tego zespołu; dyrygował wieloma słynnymi orkiestrami, m.in. Berliner Philharmoniker, London Philharmonic Orchestra, Philadelphia Symphony Orchestra, Orchestre National de Paris, Concertgebouw, orkiestra radia japońskiego (NHK), występował także ze światowej sławy solistami, m.in. Y. Menuhinem, M. Rostropowiczem i D. Barenboimem; działał również jako dyrygent operowy (1963 debiut w Covent Garden). Był wybitnym interpretatorem muzyki angielskiej; jego kreacje dyrygenckie zostały zarejestrowane na wielu nagraniach. Laureat m.in. nagrody im. G. Enescu (1930), rumuńskiej nagrody państwowej (1952) i nagrody Académie Charles Cros w Paryżu (1959). Skomponował m.in. Concerto grosso (1941), Preludium i fugę na orkiestrę (1955, wykonanie polskie Warszawska Jesień 1959), 3 utwory na orkiestrę smyczkową (1933, zrewid. 1950), 3 utwory na tematy z Bihoru na orkiestrę smyczkową (1950), 2 kwartety smyczkowe, 2 sonaty na skrzypce i fortepian, utwory fortepianowe, pieśni.
