Siess Napoleon, *20 IX 1931 Rybnik, †26 XI 1986 Katowice, polski dyrygent i pedagog. Studiował dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach u A. Malawskiego i K. Stryi (dyplom 1957). W 1959 zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Młodych Dyrygentów w Warszawie. W latach 1957–63 był dyrygentem Filharmonii Śląskiej w Katowicach i w latach 1961–64 działającego przy niej chóru Ogniwo. W latach 1963–66 sprawował funkcję kierownika artystycznego, a w latach 1971–86 dyrektora naczelnego i artystycznego Opery Śląskiej w Bytomiu, z którą występował w wielu krajach Europy, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Prowadził wystawienia ponad 50 oper i baletów, w tym prapremiery oper J. Świdra Magnus (1970) i Wit Stwosz (1974), a także polskie premiery wielu dzieł (m.in. Zaręczyny w klasztorze S. Prokofiewa, 1966, Arabella R. Straussa, 1969, Rusłan i Ludmiła M. Glinki, 1977). Był także inicjatorem organizowanych w Bytomiu od 1979 Ogólnopolskich Konkursów Wokalistyki Operowej im. A. Didura. Od 1951 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, gdzie prowadził m.in. chór i orkiestrę (1959–79) i był dziekanem Wydziału Wokalnego (1969–75). Odznaczony został Srebrnym (1956) i Złotym (1960) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim (1975), Oficerskim (1980) i Komand. (1985) Orderu Odrodzenia Polski; w 1985 otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia.
