logotypes-ue_ENG

Seeger, Charles

Biogram i literatura

Seeger [s’i:ger] Charles Louis, *14 XII 1886 m. Meksyk, †7 II 1979 Bridgewater (Connecticut), amerykański muzykolog, kompozytor i dyrygent. Po studiach w Harvard University w Cambridge (do 1908) był dyrygentem w operze w Kolonii w latach 1910–11. Od 1912 do 1919 wykładał w University of California w Berkeley, w latach 1921–33 w Institute of Musical Art w Nowym Jorku, w 1931–35 w New School for Social Research. Od 1935 mieszkał w Waszyngtonie: w latach 1935–37 konsultant muzyczny w Roosevelts Resettlement Administration, w 1937–41 zastępca dyrektora w Federal Music Project of Roosevelts Works Progress Administration, od 1941 do 1953 dyrektor sekcji muzycznej w Pan-American Union. Pod jego kierunkiem prowadzono intensywne badania terenowe w Ameryce Północnej i Łacińskiej, których efektem było m.in. opublikowanie z Ruth Crawford (drugą żoną Seegera), Johnem i Alanem Lomax obszernego zbioru Folk Song: USA. W latach 1960–70 wykładał w Institute of Ethnomusicology w University of California w Los Angeles oraz w Brown University w Providence, Harvard University i Yale University w New Haven. W 1930 założył New York Musicological Society, przekształcone w 1934 w American Musicological Society, pełniąc w tym towarzystwie funkcję przewodniczącego (1930–34, 1945–46). Był też przewodniczącym American Society for Comparative Musicology (1935), Society for Ethnomusicology (1960–61, od 1972 honorowy przewodniczący) oraz członkiem komitetu założycielskiego International Musie Council. W 1968 Seeger otrzymał doktorat honoris causa na University of California w Berkeley.

Seeger opowiadał się za uniwersalną muzykologią, obejmującą badaniami wszystkie kultury muzyczne świata. Określając zakresy działania muzykologii systematycznej i historycznej, przedstawił tzw. „konspekt źródeł procesu muzykologicznego” — kompleksowy diagram obejmujący różne czynniki, które mają wpływ na muzykę, poczynając od właściwości akustycznych dźwięków po koncepcje wypracowane w obrębie danej tradycji historycznej. Podkreślał, iż muzykę i idiomy muzyczne należy definiować ze społecznej perspektywy, postulował sięganie do metod lingwistycznych. W latach 30. zaczął stosować do zapisu muzycznego melograf; rozróżniał zapis preskryptywny, to jest plan wykonania utworu nazywany przez muzykologów „notacją”, oraz zapis deskryptywny czyli transkrypcję etnomuzykologiczną, stanowiącą raport z danego wykonania.

Literatura: Charles Seeger. Selective Bibliography, 1923–1966, „Yearbook for Inter-American Musical Research” II, 1966; S. Robertson Cowell Charles Seeger (1886–1979), „The Musical Quarterly” LXV, 1979; A.M. Pescatello Charles Seeger. A Life in American Music, Pittsburgh 1992.

Prace

Systematic and Historical Orientations in Musicology, „Acta Musicologica” XI, 1939

Music as Recreation, Waszyngton 1940

Music and Culture, „Proceedings of the Music Teachers National Association” LXIV, 1941

Prescriptive and Descriptive Music-Writing, „The Musical Quarterly” XLIV, 1958

Preface to the Critique of Music, w: I Conferencia interamericana de etnomusicologia, Cartagena de Indias (Kolumbia) 1963, red. G. Espinosa, Waszyngton 1965, także „Inter-American Music Bulletin” nr 49, 1965

Reflections upon a Given Topic. Music in Universal Perspective, „Ethnomusicology” V, 1971

Tractatus Esthetico-semioticus, w: Current Thought in Musicology, red. J.W. Grubbs, Austin 1976

Studies in Musicology. 1935–75, zbiór artykułów, Berkeley 1977

artykuły m.in. w „Acta Musicologica”, „Journal of the American Musicological Society”, „Journal of American Folklore”, „Western Folklore”

wydanie:

Folk Song: USA, z R. Crawford, J. i A. Lomax, Nowy Jork 1947, 2. wyd. 1975

redakcja:

Essays for a Humanist, księga pamiątkowa K. Wachsmanna, Nowy Jork 1977