Schröter, Corona

Schröter [szr’ö:t^er], Schroeter, Schroeder, Corona Elisabeth Wilhelmine, *14 I 1751 Gubin, †23 VIII 1802 Ilmenau, niemiecka śpiewaczka, aktorka i kompozytorka, córka Johanna Friedricha. Początkowo muzyki (m.in. gry na fortepianie i gitarze) uczył ją ojciec, w Lipsku od ok. 1773 kontynuowała studia u J.A. Hillera; od 1765 występowała w jego Grosse Konzerte. Odnosiła sukcesy jako śpiewaczka, rywalizując z G. Schmeling (późn. G. Mara), i jako aktorka teatralna. W latach 1771–73 wzięła udział w rodzinnym tournée. W 1776 dzięki J.W. Goethemu została zaangażowana jako śpiewaczka na dworze ks. Anny Amalii w Weimarze, wystąpiła w wielu głównych rolach w dworskim teatrze. Komponowała także wówczas muzykę do singspieli (m.in. Die Fischerin) i sztuk teatralnych. Od 1783 do ok. 1788 Corona Schröter występowała w salonach i uczyła śpiewu. W 1801 ze względu na stan zdrowia wyjechała do Ilmenau. Najwybitniejsi twórcy, m.in. F. Schiller i J.W. Goethe, dedykowali jej swoje dzieła.

Zachowały się 2 zbiory pieśni Corony Schröter; wcześniejszy zawiera proste, stroficzne utwory z wpływami muzyki ludowej, m.in. pieśń Der Erlkönig (otwierającą singspiel Die Fischerin), która stanowi pierwsze muzyczne opracowanie ballady Goethego, natomiast drugi – artystyczne opracowania poezji (pieśni francuskich i włoskich).

Literatura: H. Düntzer Charlotte von Stein und Corona Schröter. Eine Verteidigung, Stuttgart 1876 (dot. Corony oraz Johanna Samuela Schrötera); P. Pasig Goethe und Ilmenau. Mit einer Beigabe: Goethe und Corona Schröter, Weimar 2. wyd. 1902; H. Stümcke Corona Schröter, Bielefeld 1904, 2. wyd. 1926; M.J. Citron Corona Schröter. Singer, Composer, Actress, „Music and Letters” LXI, 1980; A.J. Randall The Mysterious Disappearance of Corona Schröter’s Autobiography, „Journal of Musicological Research” XIV, 1994; P. Braun Corona Schröter, Düsseldorf 2004.