Sayve de, Erasmus

Sayve [se:w], Seave, Seawe, Seyve i in., de, Erasmus, Raso, *ok. 1563 Liège (?), †1631 lub 1632, flamandzki kompozytor, syn Mathiasa (I). W latach 1573–77 śpiewał w kolegiacie St. Martin-en-Mont w Liège, gdzie był też zatrudniony w II 1587. W tym roku wyjechał na studia do Wiednia. Tu rozpoczął działalność na dworze Habsburgów: II 1599 tytułował się „Guarderoba Schneider” (krojczym) cesarza Rudolfa II, w 1613 został wicekapelmistrzem kierowanego przez stryja zespołu cesarza Macieja; w 1614 określił się na kartach tytułowych druku jako „Ajutante di Camera Del’Imperatore”. W 1617 został burgrabią dworu cesarskiego, którym był co najmniej do X 1631; w XII 1632 przyznano pensję wdowie po nim. Opublikował 18 utworów 3-głosowych pt. Melodia spirituale…, Norymberga 1614 (unikat C, B w British Library, A w Bibliotece Jagiellońskiej); kilka motetów zachowanych w rękopisach, m.in. 8 (tylko C w Legnicy i B w Bibliotece Narodowej, dawniej Legnica).

Muzykami byli też bracia Sayve’a: Arnold (*ok. 1574 Liège, †15 VII 1618), który w 1584 śpiewał w kolegiacie St. Martin-en-Mont w Liège, a później (1592, 1602–17) jako altysta w kapeli cesarskiej; Carl, który od 1584 śpiewał w kapeli arcyksięcia Macieja pod kierunkiem stryja, oraz Libert, który prawdopodobnie wstąpił do tejże kapeli wraz bratem. Jacobus de Sayve o nieznanym stopniu pokrewieństwa z rodziną, jest wymieniany w dokumentach jako „musicus und trommeter” przed 1604, a jako śpiewak w kapeli cesarskiej w 1622.

Literatura: H. Federhofer Lambert de Sayve an der Grazer Hofkapelle, „Revue Belge de Musicologie” III, 1949; E. Schenk Zur Lebens- und Familiengeschichte von Lambert de Sayve, w: Festschrift Helmuth Osthoff zum 65. Geburtstage, red. L. Hoffmann-Erbrecht i H. Hucke, Tutzing 1961; J. Quitin A propos de trois musiciens liégeois du 16^e siècle: Petit Jean de Latre, Johannes Mangon et Mathieu de Sayve, w: Musicae scientiae collectanea. Festschrift Karl Gustav Fellerer zum 70. Geburtstag, red. H. Huschen, Kolonia 1973; A. Kolbuszewska Katalog zbiorów muzycznych legnickiej biblioteki księcia Jerzego Rudolfa „Bibliotheca Rudolfina”, Legnica 1992.