Sauveur [sow’ö:r] Joseph, *24 III 1653 La Flèche, †9 VII 1716 Paryż, francuski matematyk i akustyk. Kierował katedrą matematyki na uniwersytecie w Paryżu, od 1696 członek Académie Royale des Sciences. Sauveur po raz pierwszy zastosował termin „acoustique” dla oznaczenia nauki o dźwięku i pomimo problemów w komunikowaniu się dźwiękiem (trudność wysławiania się, przytępiony słuch) był pionierem akustyki muzycznej. Zauważył, że częstość dudnień akustycznych powstających przy jednoczesnym brzmieniu dwóch dźwięków równa jest różnicy ich podstawowych częstości drgań; pozwoliło mu to na obliczenie tych podstawowych częstości (znany mu był ich stosunek, gdy oba dźwięki powstawały z dwóch piszczałek nastrojonych w proporcjach długości na półton naturalny 25 : 24). Wzbogacił wiedzę o sposobie drgania struny, wykrywając nieruchome węzły tworzące się przy drganiach harmonicznych; zauważył, że kompozycje mikstur organowych naśladują naturalne relacje częstości tonów harmonicznych pojedynczego dźwięku muzycznego. Swoje prace (m.in. Principes d’acoustique et de musique, Système général des intervalles des sons, Application des sons harmoniques à la composition des jeux d’orgues, Etude des systèmes tempérés et choix de celui que l’on doit suivre) publikował w latach 1700–13 w poszczególnych tomach «Histoire de l’Académie Royale des Sciences».
