Rohaczewski Andrzej, polski kompozytor i organista działający w 1. połowie XVII w. Pochodził prawdopodobnie z ubogiej szlachty z okolic Rohaczowa na Białorusi. Być może uczył się u któregoś z muzyków polskiej kapeli królewskiej. Był organistą na dworze wielkiego kanclerza litewskiego księcia Albrechta Stanisława Radziwiłła w Ołyce i Nieświeżu. Jego Canzona i Crucifixus surrexit, zachowane w tabulaturze pelplińskiej, powstałej w latach 30. XVII w., stanowią przykład bardzo dobrego opanowania stylu weneckiego. Crucifixus… na dwa chóry (2CAT i AT3B) ma typową formę weneckiego koncertu rondowego z akordowymi odcinkami refrenowymi tutti w metrum 3/2 na słowie „Alleluja” i imitacyjnymi kupletami poszczególnych chórów. Canzona na organy lub 4 instrumenty wykazuje formę łukową, w której w odcinkach skrajnych pojawia się faktura imitacyjna i daktyliczne figury canzonowe, a w wewnętrznych – faktura akordowa i koncertująca. Z uwagi na podobieństwa warsztatowe Rohaczewskiego można przypisać autorstwo niektórych utworów zamieszczonych anonimowo w pelplińskiej tabulaturze (np. 8-głosowe Omnes Gentes Plaudite).
Canzona a 4, wyd. A. Sutkowski, «Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej» z. 43, 1960, faks. wyd. A. Sutkowski i A. Osostowicz-Sutkowska, «Antiquitates Musicae in Polonia» VII, 1965, wyd. w «Musica Antiqua Polonica» – Barok II, red. Z.M. Szweykowski, 1969, wyd. A. Sutkowski, «Antiquitates Musicae in Polonia» VIII, 1970
Crucifixus surrexit, wyd. A. Sutkowski, «Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej» z. 46, 1961, faks. wyd. A. Sutkowski i A. Osostowicz-Sutkowska, «Antiquitates Musicae in Polonia» VI, 1965
