Rogalski Theodor, *11 IV 1901 Bukareszt, †2 II 1954 Zurych, rumuński dyrygent, kompozytor i pianista. W latach 1919–20 studiował w konserwatorium w Bukareszcie, w latach 1920–23 kompozycję i dyrygenturę u S. Karg-Elerta w konserwatorium w Lipsku, w latach 1924–26 u V. d’Indy’ego w Schola Cantorum w Paryżu, ponadto uczył się instrumentacji u M. Ravela. W latach 1930–50 był dyrygentem radiowej orkiestry symfonicznej w Bukareszcie, dokonał bardzo licznych nagrań i prawykonań utworów kompozytorów rumuńskich. W latach 1950–54 stał na czele Filharmonii im. G. Enescu i uczył instrumentacji w konserwatorium w Bukareszcie; we wcześniejszym okresie swej kariery występował także jako pianista akompaniator. Upamiętnił się głównie jako dyrygent i propagator współczesnej muzyki rumuńskiej, pozostawił niewielki dorobek kompozytorski, w którym wyraźnie zaznaczyły się wpływy muzyki ludowej i pewne echa impresjonizmu francuskiego; utwory orkiestrowe Rogalskiego wyróżnia barwna i efektowna instrumentacja.
Suita na skrzypce i fortepian, 1922
Allegro symfoniczne, 1923
Sonet na skrzypce i fortepian, 1924
Kwartet smyczkowy, 1925
2 tańce rumuńskie na instrumenty dęte, perkusję i fortepian na 4 ręce, 1926
2 szkice symfoniczne, 1929
3 utwory na wiolonczelę i fortepian, 1929
2 capriccia na orkiestrę, 1932
lancu Jianu, ballada na tenor i orkiestrę, sł. ludowe, 1940
Toma Alimoş, ballada na tenor i orkiestrę, sł. ludowe, 1940
Mihu Copilul, ballada na tenor i orkiestrę, sł. ludowe, 1940
3 tańce rumuńskie na orkiestrę, 1950