Radomski, Jan

Radomski Jan, polski kompozytor, kanonik i oficjał kolegiaty w Łowiczu, działający w 2. połowie XVII w. Jedyne informacje biograficzne pochodzą z zaginionego obecnie rękopisu proweniencji łowickiej, do II wojny światowej przechowywanego w Warszawie (Biblioteka Narodowa, tzw. zbiór A. Polińskiego; dzieje rękopisu omawia Z.M. Szweykowski w Rękopisy mszy a cappella…).

Zachowana twórczość Radomskiego należy do gatunku mszy w stile antico, licznie tworzonych w Polsce w okresie baroku. Radomski stosował starą technikę cantus firmus. W ordinarium missae o św. Krzyżu na Wielki Czwartek melodią stałą, umieszczoną w tenorze II w dużych wartościach rytmicznych, jest pieśń Płaczy dzisiaj duszo wszelka, w introicie – odpowiadająca mu melodia chorałowa. Oba opracowania Requiem należą do typu mszy parafrazowej, gdyż swobodnie wykorzystują melodie chorałowe ze mszy za zmarłych. Są one rytmizowane i poddawane melicznym modyfikacjom, przez co nieraz stają się trudne do zidentyfikowania. Przeważa polifonia nieimitacyjna, pojawia się homorytmia, raczej rzadko stosowana jest imitacja. Poprawny kontrapunkt Radomskiego odróżnia od klasycznej polifonii szybszy tok rytmiczny, częstsze wprowadzanie ostrych dysonansów, interpretowanie muzyką niektórych słów tekstu.

Literatura: A. Poliński Dzieje muzyki polskiej w zarysie, Lwów 1907; H. Feicht Muzyka w okresie polskiego baroku, Z dziejów polskiej kultury muzycznej, t. 1, red. Z.M. Szweykowski, Kraków 1958, przedr. Studia musicologica H. Feicht, t. 3, red. Z. Lissa i inni, Kraków 1980; Z.M. Szweykowski Rękopisy mszy a cappella M. Mielczewskiego, w: M. Mielczewski. Studia, red. Z.M. Szweykowski, Kraków 1999.