Poszowski, Antoni

Poszowski Antoni, *29 III 1931 Rajcza (k. Żywca), †12 XI 2003 Gdańsk, polski teoretyk muzyki, dyrygent, pedagog. Studiował w PWSM w Sopocie (obecnie Akademia Muzyczna w Gdańsku), otrzymał dyplom z pedagogiki muzycznej i dyrygowania zespołami wokalno-instrumentalnymi (1955), kompozycji i teorii (1956) oraz dyrygentury (1958). Po ukończeniu w 1969 studium doktoranckiego w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) w Warszawie uzyskał w 1971 stopień doktora na podstawie pracy Koncepcja organizacji materiału dźwiękowego a jej realizacja w utworach L.M. Rogowskiego (promotor K. Pałubicki), która została opublikowana w 1974. Od 1953 pracował jako dyrygent chórów szkolnych i studenckich, w latach 1955–62 uczył teorii muzyki w szkołach muzycznych w Gdańsku. W 1953 został zatrudniony w PWSM w Sopocie jako asystent, w uczelni tej działał przez całe życie: w 1965 docent, w 1979 profesor nadzwyczajny, w 1990 profesor zwyczajny; pełnił też funkcje kierownicze: w 1966 został prodziekanem, a w 1969 dziekanem Wydziału Wychowania Muzycznego, w latach 1972–87 pełnił funkcję rektora, w 1999 został ponownie wybrany na to stanowisko; za jego kadencji PWSM w Gdańsku została w 1982 przekształcona w Akademię Muzyczną im. S. Moniuszki. Współpracował z Akademią Muzyczną w Bydgoszczy, w której od 1987 do 1990 był dziekanem Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki, w latach 1990–93 prorektorem, a w 1993–99 rektorem. Prowadził zajęcia z zakresu teorii i dyrygowania zespołami muzycznymi; od 1965 do 1972 kierował orkiestrą symfoniczną PWSM w Gdańsku, z którą wielokrotnie koncertował, a w latach 1978–81 przewodził zorganizowanej przez siebie Katedrze Prowadzenia Zespołów Muzycznych. Równolegle działał jako dyrygent, dając koncerty gościnne na estradach filharmonii w Bydgoszczy, Gdańsku, Kielcach, Koszalinie, Olsztynie. Przyczynił się wydatnie do upowszechnienia muzyki, wygłaszając odczyty i dokształcając instruktorów zespołów muzycznych. Za swą pracę zawodową i społeczną został odznaczony Krzyżem Oficerskim (1987) i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1999), Medalem Edukacji Narodowej (1983), kilkakrotnie otrzymał nagrodę I i II stopnia Ministra Kultury i Sztuki. Zmarł w przededniu uroczystości nadania mu przez Akademię Muzyczną w Gdańsku tytułu doktora h.c. w związku z 50-leciem jego twórczości naukowej i artystycznej.

W swej pracy naukowej Poszowski skoncentrował się na problematyce organizacji materiału dźwiękowego w muzyce XX w., zwłaszcza na problemach tonalno-harmonicznych. Napisał pierwszą i dotychczas jedyną monografię twórczości L.M. Rogowskiego, w której – po zbadaniu materiału dźwiękowego, jakim posługiwał się kompozytor, a także po konfrontacji z jego poglądami wyrażonymi w artykułach i rękopiśmiennych wspomnieniach – oryginalną koncepcję Rogowskiego określił terminem „naturalnego” systemu dźwiękowego, stanowiącego zbiór układów modyfikowanych skal występujących w muzyce europejskiej i orientalnej. Jako pedagog Poszowski zabiegał o wdrażanie studentów w praktykę koncertowania, prowadzona przezeń uczelniana orkiestra symfoniczna była ewenementem w polskim szkolnictwie muzycznym; troszczył się o poziom artystyczny zespołów amatorskich.

Literatura: Akademia Muzyczna im. S. Moniuszki w Gdańsku 1947–1997, księga jubileuszowa, red. J. Krassowski, Gdańsk 1997.