Pons [pąs] Lily, właśc. Alice-Joséphine Pons, *12 IV 1898 Draguignan (k. Cannes), †13 II 1976 Dallas, amerykańska śpiewaczka francuskiego pochodzenia (sopran). W latach 1911–13 studiowała w klasie fortepianu w konserwatorium w Paryżu. Dopiero po 1920 odbyła 5-letnie studia wokalne u D. Beumer w Cannes i A. di Gorostiagi w Paryżu. Po występach w przedstawieniach operetkowych w Théâtre des Variétés w Paryżu (1924) zadebiutowała w 1928 na scenie operowej w teatrze miejskim w Miluzie (Alzacja) w tytułowej partii w Lakmé L. Delibes’a. Na początku lat 30. uczyła się w Nowym Jorku pod kierunkiem G. Zetanella i jego żony M. Gay; dzięki ich poparciu zadebiutowała w 1931 w Metropolitan Opera House w tytułowej partii Łucji z Lammermoor G. Donizettiego (u boku B. Gigliego i E. Pinzy), odnosząc wielki sukces. Od tego czasu, aż do zakończenia kariery w 1961, z powodzeniem występowała na tej scenie, m.in. jako Lakmé, Amina w Lunatyczce V. Belliniego, Gilda w Rigoletcie G. Verdiego (11 III 1939 partnerował jej J. Kiepura). Gościła także w Covent Garden, Operze i Opéra-Comique w Paryżu, w Teatro Colón w Buenos Aires, w Chicago, San Francisco i in. Odbywała liczne podróże koncertowe, występując m.in. ze swoim mężem, dyrygentem A. Kostelanetzem. W latach 1928–54 dokonała wielu nagrań płytowych dla firm Odeon, Victor, HMV, Philips. Mimo iż nie dysponowała zbyt silnym głosem, dzięki swojej wirtuozerii uważana jest za jedną z najważniejszych wykonawczyń partii koloraturowych w swojej epoce. Obdarzona świetnymi warunkami zewnętrznymi wystąpiła w filmie I Dream Too Much, obok H. Fondy (reż. J. Cromwell, 1935) oraz w komediach muzycznych: The Girls from Paris (reż. L. Jason, 1936) i Hitting a New High (reż. R. Walsh, 1937).
