Petrof Antonín, *15 VIII 1838 Hradec Králové, †9 IX 1915 Nový Hradec Králové, czeski budowniczy fortepianów. Uczył się u swego wuja J. Heitzmanna w Wiedniu. W 1864 założył fabrykę fortepianów w Hradec Králové. Dzięki stosowaniu najnowszych rozwiązań technicznych i technologicznych (m.in. w 1875 wprowadził pierwsze w Austro-Węgrzech ramy metalowe odlewane i własną wersję repetycyjnej mechaniki angielskiej o podwójnym działaniu, w 1876 napęd parowy w fabryce) szybko zyskał szerokie uznanie jako producent fortepianów. Od 1880 rozpoczął budowę pianin, od 1881 klawiatur i mechanizmów młoteczkowych; budował też fisharmonie (w latach międzywojennych XX w. pianole i Neo-Bechsteiny). Miał własne filie na Węgrzech (od 1877), w Wiedniu (od 1895), w Londynie (od 1918), otrzymał tytuł nadwornego dostawcy dworu cesarskiego. Na przełomie stuleci fabryka zatrudniała 250 pracowników i przejęła miejscowe firmy H. Lotha i J. Vanický’ego, w Litomyślu firmę F. Kalles, a nawet wytwórnię J. Heitzmanna w Wiedniu. Do 1915 w tej największej wówczas w cesarstwie fabryce zbudowano 30500 instrumentów. Od tego roku firmę prowadzili synowie Petrofa — Jan, Antonín i Vladimír, a od 1932 kolejne pokolenie — Dimitrij, Eduard i Eugen, w 1948 firmę upaństwowiono, od 1989 ponownie została przejęta przez rodzinę Petrof. Fabryka słynie z fortepianów, które na estradach koncertowych konkurują skutecznie z instrumentami najlepszych firm świata. Nagrodzono je m.in. na wystawach w Wiedniu w 1877, w Barcelonie w 1921, w Brukseli w 1935 (Grand Prix) i w 1958, w Paryżu w 1937. Do 2000 firma Petrof wyprodukowała ponad 500 000 instrumentów.
Literatura: G. Joppig Petrof — der Begründer der tschechischen Klavierbauschule, „Das Musikinstrument” XXXVI, 1987; B. Čižek 300 Years with the Piano, Praga 1999.
