Perlemuter [perlemüt’Ɛ] Vlado, Vladislas, Władysław, *26 V 1904 Kowno, †4 IX 2002 Paryż, francuski pianista polskiego pochodzenia. W 1915 uczył się prywatnie u M. Moszkowskiego; w latach 1917–20 studiował pod kierunkiem A. Cortota w konserwatorium w Paryżu, w 1921 uzyskał Prix Diémer. Debiutował w 1922 koncertami w Paryżu i Genewie. W 1927 pracował z M. Ravelem nad interpretacją wszystkich jego utworów fortepianowych, wykonał je w 1929 na 2 recitalach w Paryżu, uzyskując wysoką ocenę kompozytora (w 1955 po raz pierwszy zarejestrował je na płytach). II wojna światowa przerwała występy Perlemutera; wznowił je w 1950 cyklem koncertów w Paryżu. W 1951 otrzymał w konserwatorium w Paryżu stanowisko profesora, które zajmował do 1976. Prowadził także kursy mistrzowskie w Kanadzie (Montreal), Japonii, Salzburgu, Melbourne i Wielkiej Brytanii (Dartington Summer School of Music). W 1965 był członkiem jury VII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie. W 1962 otrzymał Grand Prix du Disque de l’Académie Charles Cros za nagranie wszystkich etiud Chopina. Jako kameralista występował z Calvet-Quartett, w trio z G. Bouillonem i P. Fournierem, z sopranistką M. Freund, z P. Casalsem na festiwalu w Prades. W 1993 rozstał się z estradą, dając 7 V w Paryżu pożegnalny koncert. Opublikował z H. Jourdan-Morhange książkę Ravel d’après Ravel (Lozanna 1953).
Aktywny do późnego wieku, dla firmy Nimbus zarejestrował większość swego repertuaru, m.in. utwory Faurégo, Ravela, nagrał też album z utworami Chopina (7 CD).
Literatura: J. Roy V. Perlemuter. Les leçons du maître, „Le monde de la musique” 1989 nr 123.
