Pauer, Ernst

Pauer Ernst, *21 XII 1826 Wiedeń, †9 V 1905 Jugenheim (k. Darmstadtu), austriacki pianista, pedagog, wydawca i kompozytor. Do 1839 uczył się gry na fortepianie u T. Dirzki, a w latach 1839–44 u F.X.W. Mozarta, równocześnie studiował harmonię i kontrapunkt u S. Sechtera, od 1845 do 1847 kompozycję i instrumentację u F. Lachnera w Monachium. W 1847 został dyrektorem towarzystwa muzycznego w Moguncji. Po udanym debiucie pianistycznym osiadł w 1851 w Londynie. Od 1859 do 1864 był profesorem fortepianu w Royal Academy of Music w Londynie. W latach 1861–63 i 1867 organizował historyczne koncerty muzyki klawiszowej, prezentujące dzieła powstałe po 1600. Jako solista dużo koncertował (Holandia, Niemcy, Austria), w 1866 otrzymał tytuł pianisty austriackiego dworu cesarskiego. Od 1870 uczył przedmiotów teoretycznych, m.in. historii muzyki klawiszowej. W latach 1876–96 był profesorem fortepianu w National Training School for Music (później Royal College of Music) w Londynie. Był cenionym edytorem muzycznym; wydał zbiory muzyki klawiszowej z XVII i XVIII w. (Old English Composers for the Virginal and Harpsichord, Alte Klaviermusik, Alte Meister, Alte Tanze), utwory fortepianowe M. Clementiego i I. Moschelesa, kompozycje wokalne F. Mendelssohna, F. Schuberta i R. Schumanna, ponadto opracował na fortepian na 2, 4 i 8 rąk utwory orkiestrowe L. van Beethovena, F. Mendelssohna i R. Schumanna. Skomponował 3 opery, utwory orkiestrowe i kameralne, sonaty fortepianowe i liczne utwory pedagogiczne na fortepian (m.in.: The New Gradus ad Parnassum, Celebrated Concertstudies, Culture of the Left Hand, Primer of the Pianoforte).

Literatura: G. Beechey Domenico Scarlatti and Ernst Pauer, „The Musical Quarterly” CIX, 1986.