Patard, Patart, Patarto, Pedardo, Battart, Antonio, XVI/XVII w., włoski trombonista i kompozytor, pochodzący prawdopodobnie z Padwy. W 1582 został zaangażowany do kapeli dworskiej w Grazu (tamże działali wówczas jako instrumentaliści jego czterej bracia oraz od 1567 ojciec, Giovanni Patard). Po śmierci arcyksięcia Karola II w 1590 Patard przeszedł do kapeli dworskiej w Monachium, był tam zatrudniony do 1595. Prawdopodobnie już w 1596 został przyjęty do kapeli królewskiej Zygmunta III Wazy. Ostatnia znana wzmianka o Patardzie pochodzi z 1605, najpewniej osiadł on i zmarł w Polsce. W latach 1626–38 należał do królewskiej kapeli Sigismondo Patard, przypuszczalnie syn Antonia.
Literatura: H. Federhofer Graz Court Musicians and Their Contributions to the „Parnassus musicus Ferdinandaeus” (1615), „Musica Disciplina” IX, 1955; A. i Z. Szweykowscy Włosi w kapeli królewskiej polskich Wazów, Kraków 1997.
Vir inclyte Stanislae, motet na 6 głosów, wyd. V. Lilius w: Melodiae sacrae, Kraków 1604 (zach. niekompletnie)
Quam dilecta tabernacula Tua, motet na 6 głosów, wyd. E. Bodenschatz w: Florilegii musici portensis…, Lipsk 1621
Missa 8 vocum na 2 chóry, rkp. Gdańsk, Biblioteka PAN (zach. niekompletnie)